တ ကယ့္ လူ
လူဆိုေတာ့
စားဖို႔၊ ၀တ္ဖို႔၊ ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔
မိုးခုိဖို႔ ေနရာေတြ
ရွာရေဖြရ ဒုကၡျမစ္တစ္စင္း။
လူဆိုုေတာ့
ခ်စ္ဖို႔
ခ်စ္သူကိုရဖို႔၊
အနမ္းရိပ္ကြန္းခိုစရာေတြ
ခံစားမႈက ဒုကၡ
ေနတစ္စင္း။
လူဆိုေတာ့့
အေမရယ္အေဖရယ္
ညီမနဲ႔အမေတြရယ္
၀န္းက်င္နဲ႔အစဥ္ေျပဖို႔
မြန္းက်ပ္တဲ့ဒုကၡေလေျပ။
လူဆိုေတာ့
ဘုရားရယ္ တရားရယ္
ဘာရယ္ ညာရယ္
ဘုရားလိုလို
တရားလိုလို
ဘာလိုလို
ညာလိုလိုနဲ႔
ဘုရားလက္ထက္က
ပုတီးမေပၚေသးလို႔
တို႔ကပုတီးမစိတ္ဘူးတဲ့
အတၱမကြာေသးတဲ့
အေရခြံကို
ပိတ္စပတ္ထားတာမ်ိဳး။
ဘုရားတရားသံဃာ ျမတ္ရတနာကို
ျခင္ေထာင္ထဲက
ကိေလသာအနံ႔
ေရေမႊးစြတ္ၿပီး
ဘာသာျပန္ေနတဲ့
ေမထုန္သမားက
ဘုရား . . . . တဲ့
တရား . . . . . တဲ့
သံဃာ . . . . . တဲ့
အဓိပၸါယ္သိႏိုင္ပါ့မလား။
ျဗဟၼဇာလသုတ္
စူ႒သီလခန္းကိုရွာဖတ္
နဲနဲေလးသိၿပီး
စကားလံုးမ်ားမ်ားေတြဟာ အံခ်င္စရာေတြ။
အခုိင္အမာရွိတဲ့
ဒို႕ကမၻာေျမကို
အသိဉာဏ္ ဆံျခည္မွ်င္နဲ႔
မခ်ည္လိုက္ဘဲ
ကမၻာရဲ႕သည္းခံျခင္းနဲ႔
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာကို
သယ္ပိုၿပီး
ဒုကၡျမစ္မ်ားကိုေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မွ
တကယ့္လူ။
ေမာင္ဇရာ
No comments :
Post a Comment