စကားလံုးမိုးႀကိဳး

by အလင္း ရွင္ on Wednesday, 31 October 2012 at 02:01 ·

ေကာင္မေလးေရ . . .
ငါ့ရဲ႕
သံုးဆယ္ေျခာက္ ရာသီျပင္က
စကာလံုးမိုးႀကိဳးေတြကို . . . . . သီကံုးၾကည့္ပါဦး။
ငါ့ရင္ဘတ္ျဖဴျဖဴမွာ
အာဏာရွင္တို႔ရဲ႕ဒဏ္ရာေတြ . . . . .  ဗလပြနဲ႔
ငါ့အနာ
ခုထိေတာင္ . . . . မက်က္ေသးဘူး။   ။ 
တစ္ေန႔ေသာ ညေနပိုင္းမွာ အလုပ္အားရင္သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ထုိင္ျဖစ္ေနၾက coffee aroma  မွာထုိင္ ရင္း ̏ထူးႀကီး˝ တို႔တစ္သိုက္ေရာက္ခ်လာပါတယ္။ ဆုိင္းမဆင့္ဗံုမပါဆိုသလို ̏ထက္ေအာင္လင္း˝ က  ကၽြန္ေတာ့ကိုလက္ညိႈးထိုးကာ

 ̏ ရုပ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ မိုက္ရိုင္းပက္စက္တဲ့အေကာင္ ̋ လို႔

စကားသံ ခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေျပာဆုိကာ ခံုလြတ္မွာ၀င္ထုိင္ၾကပါတယ္။ အိုးမလုံအံုပြင့္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့ခမ်ာ မွာ လည္း ျပဴးျပဴးျပာျပာနဲ႔ အထိတ္တစ္လန္႔မ်က္နွာကို ဟန္ဆယ္ရင္း

  ̏ေဟ့ေကာင္˝ . . .
 ̏မင္းတို႔က ကုိေတြတာနဲ႔ စကားလံုးေတြက မိုးႀကိဳးစကားလံုးေတြနဲ႕ပဲ ငါ့ကိုပြတ္ သပ္ၾကတယ္။˝
. . . ̏̏̏ငါ့ကုိႏႈတ္ခြန္းဆက္မယ့္ ေလခ်ိဳေတြ မင္းတို႔ပါးစပ္မွာအပင္မေပါက္ၾကေသးဘူးလား̋

ကၽြန္ေတာ့စကားအဆံုးမွာ မင္းမင္းက . . .
 ̏ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြကုိ ေရႊတိဂံုဘုရားေဂါပေတြကအင္တာနက္Wi-Fi ေပးမသံုးတာနဲ႔ပတ္ သက္ၿပီး facebook မွာ  ပက္ပက္စက္စက္ေရးထားတာေတြ႕လို႔ မင္းကို ငါတို႔က ရက္ရက္စက္စက္ ႏွက္ဖို႔လာတာကြ။̋ လို႔ေျပာပါတယ္။

အဲဒီေတာ့မွပဲ ကၽြန္ေတာ္သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။ ေစာေစာက ဘာမွန္းမသိလို႔ ထိတ္လန္႔သြားတဲ့ ၀ိညဥ္ဟာ စမ္းေရအိုင္ၾကည္ၾကည္ေလးထဲမွာ အနည္ထိုင္သြားသလို။ ̏ေရႊတိဂံုဘုရားေဂါပကတို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ သမီးပ်ိဳေလးကိုပါအစမ္းေပးသံုးၾကည့္ပါလား˝ ဆုိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တိုင္ေရးေဆာင္းပါးကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲရွင္းျပမွရေတာ့မယ္။ ဒီကိစၥကို ရွင္းမျပလို႔မျဖစ္ေတာ့။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေရႊတိဂံုဘုရား ေဂါကထဲမွာ ̏ထက္ေအာင္လင္း ˝မဲအဘိုးကပါတာကို။
̏သူငယ္ခ်င္း̋  ̏ ျပႆနာတစ္ခုရဲ႕ ႀကီးထြားလာမႈဟာ နားလည္မႈေတြေပၚမွာပဲမူတည္ပါတယ္ကြာ̋̋ လို႔ သူတို႔ကို ေျပလည္ရာေျပလည္ေၾကာင္းရွင္းျပဖို႔စကားပလႅင္ခံတာေတာင္ ̏ ထူးႀကီး˝ က ̏ ထက္ေအာင္ လင္း˝ ကုိယ္စား ကၽြန္ေတာ့ကို အေတာ္ေဒါသထြက္ေနကာ . . .
̏ေဟ့ေကာင္̋  ̏ ဒီစကား၀ုိင္းက မင္းရဲ႕ facebook စာမ်က္ႏွာမဟုတ္ဘူးေနာ္̋  ̏ မဆင္မျခင္ေရးတက္တဲ့ မင္းအတြက္ သက္သက္လြတ္လက္သီးပန္းေတြျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ စကားေျပာရင္လိုရင္းကိုေျပာ̋ ထူႀကီးကကၽြန္ေတာ့္ကို ေပါက္ကြဲေလသံေတြနဲ႔ေျပာလုိက္တဲ့အခါမွ ကၽြန္ေတာ္က . . .
̏ဟာ . . . အဲဒါမွ ကၽြမ္းသြားတာကြ˝ . . . .  ̏ေလာင္ရံုတင္မကဘူးေနာ္ . . . သူငယ္ခ်င္း̋  ̏ မင္းတို႔ ငါ့ကိုအျပစ္တင္ေနမယ့္အစကားငါ့ေျပာတာေလးကိုပဲဆံုးေအာင္နားေထာင္က်ပါဦးကြာ˝  ̏စကား၀ုိင္း တစ္ခုမွာ စကားပလႅင္/စာပလႅင္ ဆိုတာေတာ့ရွိေသးတယ္ေလကြာ။̋
ကၽြန္ေတာ္က အဲလိုေျပာလိုက္ေတာ့မွ အားလံုးဟာ မွင္တက္တက္နဲ႔ၿငိမ္သြားၾကပါတယ္။ သူတို႔မၿငိမ္ဘူးဆိုရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္အဆံုးမဲေဒါသဒီေကာ္ဖီ၀ိုင္းအတြက္ ရုပ္ဆိုးအႀကည္းတန္ေစ ေတာ့မွာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ဆိတ္ၿငိမ္သြားတဲ့ေကာ္ဖီ၀ိုင္းေလးမွာ ဘ၀နာ/ရင္နာ/ေၾကကြဲစရာအပိုင္းအစမ်ား စြာနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာ အိုေဟာင္းေနတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြေပပြေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေလးကို ၾကည့္ၿပီး အခုလိုရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။
ငါ့တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အာဏာရူးအဆက္ဆက္ရဲ႕ ခုတ္ခတ္မႈေတြကိုခံခဲ့ရတယ္။ ဒီႏိုင္ငံေလးကိုမွီေနတဲ့ ငါတို႔ျပည္သူျပည္သားအမ်ားစုဟာ ဒီအာဏာရူး/တဏွာရူးေတြရဲ႕ ေျခကန္ေျခလႈပ္ေအာက္မွာ ေသြးသံ ရဲရဲနဲ႔ ေနခဲ့ရတယ္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာရွိတဲ့ ဘာသာေရးနယ္အထိ ေျခကုတ္ရထားတဲ့ အာဏာရူးေတြရဲ႕ ေခြးေတြဟာ ေနရာတိုင္းမွာ ငါတို႔ကိုအခ်ိန္အခါမၾကည့္ေဟာင္ၾကတယ္၊ကိုက္ၾကတယ္။ ငါတို႔ျပည္သူ ျပည္သားေတြဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငြတ္မြတ္မႈကအစျပဳၿပီး ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့အဟာရ/ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ဉာဏ္ရည္ ဉာဏ္ေသြးေတြေၾကာင့္ ေရာဂါဘယေပါင္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ႀကံဳလွီရင္း ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့ျပည္သူ႔အာဏာကိုေမွ်ာ္ လင့္ရင္း ေသဆံုးခဲ့ၾကရတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ အာဏာရူးေတြကို ဘ၀အဆက္ဆက္ မင္းတို႔ကိုမေၾက ဘူးကြလို႔ ေဒါသတရားေတြနဲ႔ေသခဲ့ရတယ္၊အေသဆိုးနဲ႔ေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ (၈၈)အေရးေတာ္ပံုမွာ ေၾကြလြင့္ခဲ့ရတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေလး မ၀င္းေမာ္ဦးက သူ႔အေဖနဲ႔အေမကို ̏ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီရမွ သူ႔ကုိအမွ်ေ၀ပါ˝တဲ့ အဲဒီလို ျမန္ျပည္ေလးရဲ႕ေကာင္းကင္မွာ လင္းလက္ေတက္ပ မယ့္ၾကယ္ေတြဟာ အာဏာရူးေတြရဲ႕ၾကည္သင့္ရင္း ေၾကြက်ေျမခခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုၾကယ္ေတြအမ်ားႀကီး အေၾကြေစာခဲ့တဲ့အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္သာမက ကမၻာအတြက္ပါ ဆံုးရံႈးနစ္နာတာပါပဲ။ တို႔ျပည္ သူအမ်ားစုဟာ အဲလိုအေသဆိုး/အေနဆိုးေတြနဲ႔ ေနၾကရေပမယ့္ အာဏားရူးမိသားစုနဲ႔ သူတို႔ကို မွီတြယ္ အခြင့္အေရးယူတက္တဲ့ ခရိုနီေတြကေတာ့ ကုေဋကုဋာေပါင္းမ်ားစြာကို ျပည္ပဘဏ္ေတြမွာ အပ္ႏွံရင္း စည္းစိမ္ခံေနၾကတယ္။ အခုျမန္မာျပည္ရဲ႕ အရင္းအျမစ္မွန္သမွ်ဟာ တရုပ္စုတ္ႀကီး တစ္ဦး ထဲ စားေနတာပဲမဟုတ္လား။ ေတာင္ေတြကိုလွန္၊ျမစ္ေတြကိုမီးရိႈ႕နဲ႔ သစ္ေတာေတြကိုခုတ္နဲ႔ ျမန္မာ့ ေျမဆီလႊာဟာ အခ်ိဳ႕မဲ့အႏွစ္မဲ့ေနၿပီ။ ဒါ့အျပင္ ျပည္သူေတြရဲ႕ထမင္းအိုးမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ေတာင္သူယာ သမားမ်ားရဲ႕ လယ္ယာေျမေတြကို အာဏာရူးနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီး အာဏာကိုေရလဲသံုးကာ လူယူခဲ့ၾကတာ ေတြဟာ ဒီကေန႔တရား၀င္ထုတ္ဂ်ာနယ္ေတြမွ ေပပြေနတာပဲမဟုတ္လား။ အမ်ားနဲ႔တစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္သမားက အမွားဆိုတဲ့ စကားဟာ ေျပာင္းျပန္ႀကီးျဖစ္ေနၿပီး တစ္ေယာက္ေသာ ေဇကမၻာ ခင္ေရႊ စတဲ့ခရိုနီတစ္သိုက္ကသာ တရားရံုးမွာ အႏိုင္ရၿပီး ဆင္းရဲသားေတာင္ သူဦးႀကီးမ်ားဟာရံႈးခဲ့ ရတယ္မဟုတ္လား ငါတို႔ျပည္သူေတြက ျမဴတစ္မႈန္ေလာက္ မိုက္မဲမႈတစ္ခုက်ဴးလြန္ မိရင္ ငရဲတစ္ ထုတ္နဲ႔ပစ္ဒဏ္စီရင္ခဲ့ၾကတယ္။ေရသန္႔ဘူးခြံေလးေတြေလာက္ေကာက္ေရာင္းစားေနရတဲ့ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ မီးရထားမွာ သံုးေလးေထာင္ေလာက္တန္တဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္ကြဲသြားရင္ အဲဒီ ကေလးကို ေထာင္(၅)ႏွစ္အထိခ်ပစ္တယ္။ တရားမ၀င္ ေဒၚလာေတြေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီးမိတဲ့သူၾကေတာ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲအမိန္႔ခ်တယ္။
ကဲ . . . သူတို႔တစ္ေတြ ႏုိင္ငံနဲ႔ဘာသာလူမ်ိဳးအေပၚ ကမၻာေမွာက္တဲ့အထိလုပ္ၾကေတာ့ ငါတို႔ျပည္သူ ေတြဘာမွျပန္လည္တင္ျပ ခုခံႏိုင္ခြင့္မရခဲ့ဘူး။ ဥပမာကြာ ဂ်ာနယ္တစ္ခုမွာ ကာတြန္းေလးတစ္ခု ကပံုေဆာင္ ထားတာကို ငါျပန္ေျပာျပမယ္။ သစ္ကိုင္းဖ်ားေလးေတြကုိ ထင္းအျဖစ္ေခြေနတဲ့ သူဆင္းရဲ သားကုိရဲကသစ္ခိုးမႈနဲ႔ဖမ္းတယ္။အဲဒီအခါသူဆင္းရဲသားကအခုလိုျပန္ေျပာလိုက္တယ္။  ̏ကၽြန္ေတာ္က သူမ်ားအပင္လိုက္ခုတ္သြားတဲ့အထဲက ဒီကိုင္းဖ်ားေလးကိုပဲ ထင္းစိုက္ဖို႔ယူမိတာပါတဲ့။̋ အဲလိုပဲေလ ျပည္သူပိုင္ ပစၥည္းေတြကို တကယ္ခုိးေနတဲ့ လုေနတဲ့ သတ္ယူေနတဲ့ အာဏာရူးနဲ႔တကြာ ေတဇ၊ ခင္ေရႊ၊ေဇာ္ေဇာ္၊ ေ႒းျမင့္၊ေအရွေ၀ါ . . . အစရွိတဲ့ေကာင္ေတြ ခိုးေနတာေတြ ဘိန္းျဖဴေတြ လုပ္ေနတာ ေတြေတာ့ မဖမ္းႏိုင္ဘူးမဟုတ္လား။ တို႔ ျပည္သူေတြက ထမင္းတစ္နွပ္စာေလး မဟုတ္တာလုပ္မိ တာက်ေတာ့ ေသဒဏ္ေသ မိန္႔ေတြေပးခဲ့တယ္။
ကဲ . . . သူငယ္ခ်င္းတို႔ . . . ငါတို႔ ျပည္သူေတြက ဒီအာဏာရူးခရိုနီေတြကို ျပန္လုပ္ႏို္င္တာဆိုလို႔ ဆဲဆိုေရရြတ္ျခင္းမွ်သာပါကြာ။ ဒါေတြကလည္း သူတို႔အတြက္ ဘာမွထိခိုက္နာက်င္သြားတာမဟုတ္ပါ ဘူး။ အဲ . .. တို႔ျပည္သူေတြအတြက္ေတာ့ အခုလိုေလးေျပာလိုုက္ရတာကိုက ေျပာလုိက္ရမွာ ထမင္း မိန္တာ။ ေနာက္ၿပီး သမိုင္းအတြက္အေထာက္အကူရေစဖို႔ပါ။
ဒီထက္မင္းတို႔နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ . .  ေခြးတစ္ေကာင္ကိုရိုက္ရင္ အဲဒီေခြးက လူကိုျပန္ကိုက္ဖို႔ အခြင့္မသာေတာ့ ကိန္ . . . ကိန္ . . . နဲ႔ေအာ္တာေပါ့ကြာ။
ဒီသေဘာပါပဲ။ ငါ့ကိုရုိက္တဲ့ အာဏာရူးေတြကို ငါတို႔က နာလို႔ျပန္ေအာ္လိုက္တာမ်ိဳးပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ မင္း တို႔က ငါ့ရဲ႕ facebook စာမ်က္ႏွာကို နာနာက်င္က်င္ဒဏ္ရာသံေတြလို႔ နာလည္ေပးလိုက္ပါကြာ။ ေခြး ေလးတစ္ေကာင္ နာလို႔ေအာ္တယ္လို႔သာ သေဘာထားလိုက္ၾကပါ။
ကၽြန္ေတာ္အခုလိုရွင္းျပလိုက္တဲ့အခါ ေရႊတိဂံုေဂါပကေျမးျဖစ္သူ ထင္ေအာင္လင္း နဲ႔တကြ အားလံုး ဟာ ပါးစပ္ေဟာင္းသားနဲ႔ နားလည္သေဘာေပါက္သြားႀကၿပီး . . .
 ̏ ေအးကြာ ̋  ̏ အိမ္ကေခြးကိုေတာ့ ထန္းလွ်က္ေကၽြးတယ္။˝ ̏ facebook စာမ်က္ႏွာကေခြးကိုေတာ့ ေကာ္ဖီတုိက္လိုက္ၾကပါကြာ။˝  ̏ေခြးေလး သနားပါတယ္။˝ ̏ငါတို႔ကို ရွင္းျပရလို႔ အာလည္းေျခာက္ ေရာေပါ့˝ လို႔ မင္းမင္းကေျပာေျပာဆိုဆို ရယ္လိုက္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္၀ိုင္းလံုး ရယ္သံမ်ား နဲ႔လႊမ္းသြားပါ ေတာ့တယ္။
အဲဒီေန႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ငါ့ထက္ ကေလာင္စူးတဲ့ အဘဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္ရဲ႕ စကားလံုးမိုးႀကိဳးသံေတြကို ငါ့စာမ်က္ႏွာတင္ထားမွ ငါအျပစ္ေပါ့ေတာ့မယ္လို႔ စိတ္ကူးရၿပီး အခုလို ကာလေပၚငရဲေခြးလြတ္ေနေသးတဲ့အေၾကာင္းကို Shaear ျဖစ္လိုက္တာပါခင္ဗ်ာ။
ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မိုက္ရိုင္းလိုက္တာပါလို႔ ေျပာဆိုကဲ့ရဲ႕ၾကတဲ့ အာဏာရူးနဲ႔ပတ္သက္ဆက္ယွက္ ေတြလည္း ေခြးအႀကီးလွည္းနင္းသလို ေပါ့။
          အဲဒီေန႔က ေကာ္ဖီတုိက္ခဲ့တဲ့ ေရႊတိဂံုဘုရားေဂါပကရဲ႕ေျမးထက္ေအာင္လင္းနဲ႔တကြသူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ facebook စာမ်က္ႏွာက မျမင္ဘူးမေတြ႕ဘူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို                                   အထူးေက်းဇူးတင္လွ်က္။

အဲကာလေပၚ ငရဲေခြးႀကီးေတြ လြတ္ေနေသး
ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္၊ ေအာက္တိုဘာ ၁၃၊ ၂၀၁၂
( Myanmar Independence Journal )
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ျမန္မာ အင္ဒီပဲန္ဒင့္ဂ်ာနယ္မွာ ဆန္းဆန္းထူးထူး စာတစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ တိုတို ေျပာရရင္ ဒီလိုဗ်ာ။  ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ စာက ဂ်ာနယ္ေတြထဲ၊ သတင္းစာေတြထဲမွာ ဖတ္ရေလ့ မရွိတဲ့စာဗ်။ ေရးတဲ့သူက ထင္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ေဟာင္း “ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ”ဆိုတဲ့ ဧရာမက်မ္းႀကီးကို ျပဳစုခဲ့သူ။ သူ႔နာမည္က ကိုေအာင္ထြန္း။
ကိုေအာင္ထြန္းကို စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရက တစ္ခ်ိန္က ဖမ္းဆီးခဲ့တယ္။ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ထံုးစံ အတိုင္းေပါ့။ ညႇဥ္းပန္းခဲ့တယ္။ ႏွိပ္စက္ခဲ့တယ္။ အားလံုးၿပီးေတာ့ ဆိုပါစို႔ ။ ထံုးစံအတိုင္း သံတိုင္ေနာက္က ေထာင္ငရဲခန္းထဲ သြင္းလိုက္တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ပရိေစၦဒေတြ  အၾကာႀကီး ပိတ္လိုက္တယ္။ထံုးစံအတိုင္း သူ႔ကို လူ႔ငရဲခန္းထဲပိတ္ထားခိုက္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ယမမင္းတို႔ လုပ္ႀကံမႈေတြစိတ္ႀကိဳက္လုပ္ၾကတယ္။
ဒီလို မတရား ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈေတြ၊ ညႇဥ္းပန္းမႈေတြ ၊ ငရဲခန္း သြင္းပိတ္မႈေတြ ေထာင္တြင္း လုပ္ႀကံမႈေတြ၊ လြတ္ခ်ိန္သင့္လို႔ လြတ္ခြင့္ႀကံဳလာရင္ေတာင္ အက်ဥ္းသားရဲ႕လူ႔သိကၡာ၊ ႏိုင္ငံေရး သိကၡာ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ သိကၡာကို ဖဲ့ေျခြခ်ိဳးဖ်က္တဲ့ ခံဝန္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို လက္မွတ္ထိုး ခိုင္းတာေတြ၊ အဲဒါေတြ အားလံုးအတြက္ စစ္အာဏာရွင္ ပါးကြက္သားေတြ ငါတို႔ (ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ)ကို ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ရမယ္။ ငါတို႔ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ရမယ္။ ငါတို႔ ဘက္က ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ျပည္သူလူထုေတြကို ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ရမယ္တဲ့။
ျမန္မာအင္ဒီပဲန္ဒင့္ ဂ်ာနယ္မွာ လႊင့္လိုက္တဲ့ ကိုေအာင္ထြန္းရဲ႕အသံက ေၾကညာခ်က္ပံုစံနဲ႔ ထြက္လာတယ္။ သူ႔အသံက စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းႀကီး ခ်ဳပ္ႏွစ္ခ်ဳပ္ကို နာမည္ႏွင့္တကြ လူေကာင္ဆြဲထုတ္ စြပ္စြဲတာ ျဖစ္တယ္။ သူ႔အသံ က ျပည္သူလူထုႀကီးတစ္ရပ္လံုးကို သိၾကားေစ သက္ေသၫႊန္းတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ဖြင့္ခ်တာ ျဖစ္တယ္။
အဲသလို ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္း အေက်ာ္ေဇယ်တစ္ဦးရဲ႕ အသံကို ကြ်န္ေတာ္ ေထြေထြထူးထူး ေျပာစရာမရွိပါဘူး။

ထပ္ဆင့္ သေဘာတူတယ္။
ထပ္ဆင့္ ေထာက္ခံတယ္။
ထပ္ဆင့္ ဆႏၵေပးတယ္။
ဒီလိုပဲ လိုရင္းကိုတိုတိုရွင္းရွင္း ေျပာစရာရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကိုေအာင္ထြန္းလိုပဲ လူ႔ငရဲကို ျဖတ္သန္း ခဲ့သူ။ ဒီေတာ့ ေနာက္ထပ္ ထပ္ဆင့္ေျပာစရာေတြ ရွိတယ္။ နည္းနည္းေျပာပါရေစ။
အားနာလို႔ နည္းနည္းေျပာပါရေစ ခြင့္ေတာင္းတာ။ ေျပာစရာေတြ ကေတာ့ အမ်ားႀကီး။
၁၉၈၉ ဇူလိုင္ ၃ ရက္မွာ ကြ်န္ေတာ္ေထာင္ထဲ ေရာက္တယ္။ အဲဒီႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၃ဝ ရက္မွာ ေထာင္ဒဏ္အျပစ္ ေပးခံရတယ္။ ၃ လေလာက္ အၾကား ကာလမွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခ်ဳပ္သား။ ျပစ္ဒဏ္က်ခံရတဲ့ ေထာင္သား မဟုတ္ေသးဘူး။ အျပစ္ တစ္စံု တစ္ရာ ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ျခင္း ခံရတဲ့သူ မဟုတ္ေသးဘူး။

ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ညႇဥ္းပန္းမႈေတြ ခံရတယ္။ ႏွိပ္စက္မႈေတြ ခံရတယ္။ အမ်ားႀကီး ခံရတယ္။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ခံရတယ္။ ညမအိပ္ ေန႔မနား ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံရတယ္။ ညႇဥ္းပန္းသမွ်ကို ဝမ္းဟင္းလင္းနဲ႔ လည္စင္းခံရတယ္။
ဒါက အခ်ဳပ္သားဘဝ(အျပစ္မဲ့ ဘဝ)နဲ႔ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရတာ။
ေထာင္သားဘဝ (အျပစ္က်ဘဝ) ေရာက္ေတာ့ေကာ။ ေမးေနစရာ မလိုပါဘူး။ ပိုလို႔သာ ဆိုးလာေတာ့တာေပါ့။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ေထာင္ထဲ မွာပဲ တပ္စြဲေနတာကိုး။ လာခ်င္ရင္ အနီးေလး ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။ အျပင္ႏိုင္ငံေရးက ခြ်တ္ခြ်တ္ပ်က္ပ်က္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကေနၾကရေတာ့တာေပါ့။ စစ္ေခြးတိုက္ သြင္းခံရလိုခံရ။ ရဲဘက္ စခန္း သြင္းခံရလိုခံရ။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး က ေက်ာခ်င္တိုင္း ေက်ာတဲ့ စစ္ေၾကာေရး ႐ံုး သြင္းခံရလိုခံရ။ က်န္ေကာင္း က်န္ရာ လူ႔သိကၡာ ဗလာက်င္း ေအာင္ ဖဲ့ေျခြခြ်တ္ခြာ ခံရလိုခံရ။          ဖဲ့တာ ေျခြတာ ခံရတာေတြထဲမွာ အဆိုးဆံုးက ကြ်န္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲက ေမြးရာပါသြားေတြ ေခ်ာင္ေျခြ ခ်ိဳးခြ်တ္ ခံရတာပဲ။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး လက္ခ်က္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္သြားေတြ အကုန္ေၾကြကုန္တယ္။
၁၉၉၁ ကေန ၁၉၉၈ အထိ သြား ဝတ္လစ္စားလစ္ ပါးစပ္နဲ႔ ေထာင္ထမင္းၾကမ္း ဟပ္ေနခဲ့ရတယ္။ ၇ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၉၈ ေရာက္မွ သြားတုတပ္ခြင့္ ေပးတယ္။
ပိုဆိုးတာ ေနာက္တစ္ခု ရွိေသးတယ္။
၁၉၉ဝ ဇန္နဝါရီမွာ ကြ်န္ေတာ္ အူက်ေရာဂါ ရတယ္။ အိပ္ရာထဲ ဗုန္းဗုန္း လဲတဲ့အျဖစ္ ဆိုက္တယ္။ အာဏာပိုင္ေတြက ဘာကုသမႈမွ မလုပ္ေပးဘူး။ ေျပာမရ ဆိုမရဘဲ။ ၅ ႏွစ္တိတိ ၾကာတယ္။ ေနာက္ဆံုး အူေတြေခါက္ ေသမေလာက္ ျဖစ္မွ ေဆး႐ံုပို႔တယ္။ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး ခြဲစိတ္ခန္းထဲကို တိုက္႐ိုက္ပို႔ရတယ္။ ခြဲစိတ္ရတယ္။ လူေတာ့ မေသဘူး။  ေမြးရာပါ တစ္ရွဥ္းေတာ့ “နတ္သင္း” ျဖစ္ရတယ္။
အဆိုးတကာ့ ထိပ္ေခါင္ လူ႔ငရဲ မီးေလာင္ခံရတဲ့ အျဖစ္က ဒီလို။
၂ဝဝ၅ ဇူလိုင္ ၆ ရက္ မနက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို လႊတ္ေပးမယ္လို႔ လာေျပာတယ္။ ေထာင္မွဴးက ေခၚထုတ္တယ္။ လႊတ္မယ့္ အက်ဥ္းသား ၁ဝဝ ေက်ာ္နဲ႔ ဆံုရတယ္။ လႊတ္ဝရမ္းေရးဖို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြကို ကိုယ္မွတ္စစ္ တယ္။ ေထာင္က် တုန္းက မွတ္တမ္းယူ ထားခဲ့တဲ့ ကိုယ္အဂၤါ အမွတ္အသားေတြနဲ႔ ျပန္ညႇိတယ္။ အားလံုးၿပီးေတာ့ လႊတ္ဝရမ္း ေပးတယ္။ ညၽြန္မွဴး႐ံုး အစည္းအေဝးခန္းမထဲ သြင္းတယ္။ အက်ဥ္းဦးစီးၫႊန္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေဇာ္မင္းက ဩဝါဒ ေပးတယ္။
ေနာက္ဆံုးအတန္းမွာ ထိုင္ေန တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကိုၫႊန္ခ်ဳပ္က နာမည္ ေခၚတယ္။ ေရွ႕ဆံုးတန္းကို ဖိတ္ တယ္။ ေရွ႕ဆံုးရဲ႕ ေရွ႕ မွာ အျပင္က တရားသူႀကီးေတြ၊ ဥပေဒ အရာရွိ ႀကီးေတြ၊ ရဲအရာရွိႀကီးေတြ၊ ေထာင္ အရာရွိႀကီး ေတြ ထိုင္ေနတယ္။ၫႊန္ခ်ဳပ္က သူ႔ဩဝါဒထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ကို တေၾကာ္ေၾကာ္ ေခၚ-ေအာ္-ေဖာ္တယ္။
“ဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္လည္း ဒီေန႔လြတ္ၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဆရာႀကီးစာေတြကို ဖတ္ၿပီး ႀကီးခဲ့တာ။ ဆရာႀကီး က်န္းမာ ခ်မ္းသာ လိုရာဆႏၵ ျပည့္ပါေစ”
ၫႊန္ခ်ဳပ္ ဩဝါဒ ဆံုးေတာ့ အားလံုး ခန္းမထဲက ထြက္ၾကတယ္။
ေထာင္ဘူး(တံခါးမႀကီးခန္းမ)ထဲကို ဝင္ၾကတယ္။ အားလံုးတန္းစီ လြတ္လမ္း ခ်ီၾကတယ္။ လြတ္လူေတြထဲမွာ ဒီခ်ဳပ္က လူငယ္တာဝန္ခံ(၂) ျမင့္ေ႒းပါတယ္။ လြတ္လူေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ထြက္ကုန္ေတာ့ ဒုတိယ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္က လာေျပာတယ္။ ဆရာႀကီးနဲ႔ ဒီလူေတြ ဒီလူေတြ ခဏေနၾကပါဦး။ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦး လာေတြ႕ ခ်င္တယ္ ေျပာလို႔ပါ။ ဝန္ႀကီး ေစာင့္ရင္း ထမင္းေလး စားပါဦးတဲ့။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူသိုက္က ၁ဝ ေယာက္။ က်ား ၈၊ မ ၂ ။ (က်ား ၈ ထဲမွာ ဒီခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ပါတယ္။ ေတာင္ငူၿမိဳ႕က ဦးေအာင္စိုးျမင့္။ ၁၉၉ဝ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွာ အေရြးခံခဲ့ရသူ။ ၂ဝ၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာလည္း အေရြးခံရသူ။ အခု ေနျပည္ေတာ္မွာ လႊတ္ေတာ္ တက္ေနတယ္)။ ထမင္းစားၿပီး႐ံု ရွိေသး။ ေထာက္လွမ္းေရး ၂ ေယာက္ ကြ်န္ေတာ့္ကို လာေခၚတယ္။ အက်႐ံုးကို လိုက္သြားရ တယ္။ အက်႐ံုးမွာ တစ္ေအာင့္ေလာက္ မၾကာဘူး။ ေခါင္းစြပ္စြပ္ၿပီး အျပင္ေခၚထုတ္ျပန္တယ္။ တစ္ေနရာ ေရာက္လို႔ ေခါင္းစြပ္ ခြ်တ္ေတာ့။ လားလား ကြ်န္ေတာ္မနက္က ထြက္လာခဲ့တဲ့ ေထာင္ခန္း။ မနက္ ထြက္လာတုန္းက ရွိရွိသမွ် ဘုဥၨာဟိ လုပ္ခဲ့လို႔ အခန္းက ေျပာင္တလင္းခါေနတယ္။ စားစရာ နတၲိ၊ ၿခံဳစရာ ဝတ္စရာ ဘာမွ်မရွိ။ ေရေသာက္စရာ ခြက္မွ မက်န္။ မိုးသာ စုန္းစုန္းခ်ဳပ္ သြားတယ္။ ဘယ္သူဘယ္ဝါမွ ကြ်န္ေတာ့္အခန္း ေပၚမလာ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘာစကား တစ္ခြန္းမွ လာမေျပာ။
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ထပ္ေထာင္ထဲ မွာ ၂ႏွစ္ေက်ာ္အပိတ္ခံခဲ့ရျပန္တယ္။ ၂ဝဝ၈ စက္တင္ဘာ ၂၃ မွကြ်န္ေတာ္ ေထာင္က တကယ္လြတ္တယ္။
ေထာင္သမိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ့္လို ရာဇဝင္ ႐ိုင္းခဲ့တဲ့သူ မရွိခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ၾကားဖူးနားဝ ရွိသေလာက္ တစ္ေယာက္မွ မရွိခဲ့ဘူး။ လူထုဦးလွလို ပုဂၢိဳလ္ ေထာင္ဒဏ္ ျပန္ေက်ာ့ခဲ့ရဖူးတယ္။ လြတ္ရက္ ေရာက္ေတာ့ သူ႔ကိုေထာင္ဗူးဝ႐ံုး ပို႔တယ္။ လႊတ္ဝရမ္း ေပးတယ္။ ေနာက္ထပ္ ပုဒ္မ ၁ဝ (ဃ) ကပ္တယ္။ ေထာင္ထဲျပန္သြင္းတယ္။  ေထာင္ျပန္က်တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ အင္းစိန္ေထာင္မွာ ရွိေနတုန္း ကြန္ျမဴနစ္ဗဟိုက ကိုသက္ခိုင္လည္း ေထာင္က်ေနတယ္။ တစ္ရက္မွာ သူ႔လြတ္ေန႔ ေစ့တယ္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြ သူ႔အခန္းေရွ႕ ေရာက္လာၾကတယ္။ လႊတ္ဝရမ္း ဖတ္ျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပုဒ္မ ၁ဝ(ဃ)ကပ္တယ္။ သူလည္း တစ္ေက်ာ့ျပန္ ေထာင္က်တယ္။
ဒီကိစၥေတြ ကြ်န္ေတာ္ သိသားပဲ။ ၾကားဖူးသားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ အျဖစ္နဲ႔ မတူၾကဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က လြတ္ၿပီးသားလူ။ လြတ္တာမွ ကြင္းလံုးကြ်တ္ လြတ္ၿပီးသားလူ။ ေထာင္လုပ္ငန္း သေဘာအရ အားလံုး၊ အကုန္လံုး၊ အူတြင္းေခ်းခါး မက်န္ စစ္ၿပီးေဆးၿပီး ေမးၿပီး ျမန္းၿပီး ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ လြတ္ၿပီးသားလူ။ ေနာက္ထပ္ ဘာပုဒ္မမွ မကပ္။  ေနာက္ထပ္ ဘာတရားမွ မစြဲ။ ေနာက္ထပ္ ဘယ္႐ံုးမွ မတင္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေနာက္ထပ္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ေထာင္ထဲသြင္း ပိတ္ထားခဲ့တာဟာ ဘာသေဘာလဲ။ ဘာအဓိပၸာယ္လဲ။ ဘယ္လို ေျဖရွင္းမလဲ။ ဘယ္လို ခုခံေခ်ပမလဲ။

ေျဗာင္ မတရားခ်ဳပ္ေႏွာင္တာ။ အရပ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ “ဘလိုင္း” မတရား ခ်ဳပ္ေႏွာင္တာ။ ဥပေဒမဲ့ မတရား ခ်ဳပ္ေႏွာင္တာ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ မတရားလုပ္တာ။ စစ္အစိုးရက ႏိုင္ငံသားတစ္ဦး အေပၚ တရားမဲ့ျပဳတာ။
ကိုင္း… ဥပေဒ ပညာရွင္ေတြ ကြ်န္ေတာ့္အမႈကို ဘယ္လို အဆံုးအျဖတ္ ေပးၾကမလဲ။ စစ္အာဏာရွင္ ေတြကို ဘယ္လို ခုခံကာကြယ္ၾကမလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘယ္လို ေစာင့္ေရွာက္ ၾကမလဲ။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး မရွိခဲ့လို႔ ဒီလိုျဖစ္ခဲ့တာလို႔ ေျပာၾကမွာလား။ စစ္အာဏာရွင္ ေခတ္က တရား ဥပေဒမဲ့ခဲ့လို႔ ဒီလိုျဖစ္တာလို႔ ေျပာၾကမွာလား။
ဒီလို စစ္အာဏာရွင္ေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္ ပါးကြက္သားေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္ လက္ပါးေစေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္ လက္ကိုင္တုတ္ေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္ ကပ္ပါးေတြ၊ မတရား လုပ္ခဲ့ၾကတာေတြ တရားမဲ့ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကတာေတြ၊ အားလံုးကို သင္ပုန္းေခ် ပစ္လိုက္ရမွာလား။
သူတို႔အားလံုးကို ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ ခိုင္းၾကမွာလား။
သူတို႔အားလံုးကို ျပည္သူ႔ခံု႐ံုးတင္၊ စစ္ေဆး အျပစ္ေပး ၾကမွာလား။
သူတို႔အားလံုးကို ႏိုင္ငံတကာ ခံု႐ံုးတင္ စစ္ေဆး အျပစ္ေပး ၾကမွာလား။
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အားလံုးအတြက္ သူတို႔အားလံုးဆီက နစ္နာေၾကး၊ ေလ်ာ္ေၾကး၊ ေတာင္းပန္ေၾကး၊ ကန္ေတာ့ေၾကး ေတာင္းၾကမွာလား။
စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ႏိုင္ငံေရး အေမြဆက္ခံတဲ့ စစ္တစ္ပိုင္း အစိုးရတစ္ခုလံုးကို သမဝါယမအစိုးရအဖြဲ႕ လုပ္ခိုင္းၾကမွာလား။
လုပ္ခ်င္တာ လုပ္။ လုပ္သင့္တာ လုပ္။ လုပ္ဖို႔လိုတာ လုပ္ၾကပါ။
ေကာင္းတာခ်ည္းပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ေထာက္ခံ ပါတယ္။
အေရးေတာ္ပံု တပ္သား တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သေဘာထား ေျပာပါလို႔ ေမးမလား။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ေဟာင္းတိုင္းက ဒီလို ေျပာၾကလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။

စစ္အာဏာရွင္ေတြ တစ္ၿမံဳလံုးကို
ကမၻာမေက်ဘူးေဟ့။
ဗမာမေက်ဘူးေဟ့။
ငါမေက်ဘူးေဟ့။
ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲရဲ႕ ထပ္ဆင့္သေဘာထား ဘယ္လို လဲလို႔ ထပ္ဆင့္ေမးမလား။ ဒီလို ေျဖမိမယ္ ထင္တယ္။
စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ သမိုင္းေၾကြး ဆပ္ၾကရမယ့္ တာဝန္ေတြကလည္း ကင္းလြတ္ခြင့္ ရေနၾကတယ္။ တရားဥပေဒ ေၾကြးဆပ္ၾကရမယ့္ တာဝန္ေတြကလည္း ကင္းလြတ္ခြင့္ ရေနၾကတယ္။ ကြယ္လြန္သူ စာေရး ဆရာႀကီး သတင္းစာ ဆရာႀကီး အိုးေဝဦးညိဳျမ စကားလံုးအတိုင္း “ငရဲေခြးႀကီးလြတ္ေနဆဲ” (Hell Hound at Large) လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။
ေနာက္တစ္မ်ိဳး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဒီလို ေျပာျပခ်င္တယ္။
“ကာလေပၚ ငရဲေခြးႀကီးေတြ လြတ္ေနေသးတယ္”။
ေရးသားသူ (ဟံသာဝတီ) ဦးဝင္းတင္

By:အလင္းရွင္ http://aungminkhoung.blogspot.com