ႏႈတ္သီး၀က
ထြက္က်လာတဲ့ ဘီယာေလးေတြဟာ
အၾကည္ေရာင္ဖန္ခြက္ထဲမွာ
အၿမဳတ္တစ္စီစီထလို႔ . . . အျပင္ကို ရုန္းကန္ထြက္ေနရဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း
အနီေရာင္သံတိုင္ႀကီးေတြကို ခပ္တင္းတင္းဆုတ္ရင္း
တစ္ဘ၀စာလြတ္ဖို႔ ေခါင္း၀င္ယွက္ရင္း . . . . . (အင္းစိန္ေထာင္ျပင္၀ကို) ေမွ်ာ္ေငးေနဖူးတယ္။
ရံခါၾကားရတဲ့
ေလာ္စပီကာအသံခပ္ျပျပက
အင္းစိန္ေထာင္တံခါးေတြကို ကိုက္ဖ်က္မိသလို
ေျမလွ်ိဳးမိုးပ်ံႏိုင္တဲ့
ဂါထာမႏၱာန္အတက္ကို သင္ဖို႔စိတ္ကူးရလာတယ္။
ဒီလိုနဲ႔
နံက္ညတိုင္း ဆဲဆိုေနတဲ့ ေတာထုတ္သံေတြကို
ဘုန္းႀကီးပရိတ္သံအျဖစ္ တစ္ျဖစ္လဲခဲ့ရတယ္။
တကယ္ေတာ့
ပံုစံေမာင္းတယ္ဆိုတဲ့ ကိုလိုနီစရုိက္ဟာ
အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ အိပ္ကပ္ထဲကို ေငြေတြေမာင္းထည့္ေပးသလိုပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ဒီအေၾကာင္းေတြကို အခ်ိန္ရရင္ ဆက္ေရးေနဦးမွာပါ။
ကၽြန္ေတာ့အတြက္
Facebook ကစာမ်က္ႏွာ တစ္ခုေပးလိုက္တာကို
အရင္တုန္းက
ကၽြန္ေတာ့ေဆာင္းပါးေတြ ကဗ်ာေတြကို
အမ်ားရင္ဘတ္ထဲကူးခပ္ေစခ်င္လို႔
ဂ်ာနယ္ တုိက္ေတြကို အားကိုးခဲ့ရတယ္။
အခုေတာ့ . . .
သြားစမး္ပါ . . . မယာေတြရိုးေနၿပီကြာဆိုတဲ့ သီခ်င္းကိုဆိုရင္း . . .
ဂ်ာနယ္ေတြ . . . အယ္ဒီတာေတြ . . . .
စာေပစီစစ္ေရးဆိုတဲ့ အေကာင္စုတ္ေတြ . . . ေရ . . . . . .
ငါ့လက္ေခ်ာင္းေတြကို မင္းတို႔ေသာ့ခပ္ထားလို႔မရေတာ့ဘူး . . . ကြ . . . .
အခုၾကည့္စမ္း . . .
ကၽြန္ေတာ့ဘ၀ ဘီယာခြက္မွာ
ႏႈတ္ခမ္းရာဆိုးေဆးေတြက အမည္းေတြပါလား . . . . . ။
By:အလင္းရွင္ http://aungminkhoung.blogspot.com