က်မ္း စာ အုပ္ ထဲ က ဗ်ာ(၃)

by U Ko Vi Da on Friday, 2 November 2012 at 20:27 ·

အလင္းရွင္ကို ၊ အလြမ္းသမားတစ္ေယာက္ရယ္လို႔ ျပစ္မဆိုခ်င္ပါနဲ႔၊
ကမၻာေက်ာ္ ရွင္မဟာရ႒သာရအရွင္သူျမတ္ေတာင္မွ ၊
" ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့" ဆိုတဲ့ တကယ့္ကဗ်ာႀကီးေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒီေန႔ေခတ္ကေတာ့ ေမာ္ဒန္ေခတ္ဆိုေတာ့ အလငး္ရွင္ကလည္း
ခပ္ေထာက္ေထာက္ ခပ္စပ္စပ္ စကားလံုးအခၽြန္အတက္ေတြကိုသံုးၿပီး
ေရးမိျပန္တာေပါ့။
ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ မေသမျခင္းလြမ္းမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားပါတယ္။
အျခားေသာ တစ္စံုတစ္ရာအတြက္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး  . ..
ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒကိုပါ။
ဗုဒၶစာေပေတြဟာ အျခားသူအတြက္ေတာ့မေျပာတက္ဘူး အလင္းရွင္
အတြက္ေတာ့ သံေ၀ဃအလြမ္းေငြ႕ေတြရဲ႕ လႊမ္းျခံဳျခင္းကိုခံစားရတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္  . .လြမ္းမိတယ္  . . . လြမ္းတက္တယ္  . . . .
စြန္းထင္းသြားတဲ့ အ၀တ္တစ္ထည္အတြက္ နည္းပညာအကူအညီနဲ႔
အေကာငး္ပကတိျဖစ္ေအာင္ေလွ်ာ္ဖြတ္လို႔ရေသာ္လည္း  . . .
ခ်စ္သူနင္းေျခခဲ့တဲ့ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာအတြက္ ဘယ္လိုနည္းပညာေတြ
ကမွ မဖန္တည္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
" ငွက္ျဖစ္ရင္ေတာင္ တစ္ကိုင္းတည္းနားခ်င္တယ္" ဆိုပဲ။
သမုဒယသံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ထုေထာင္းသတ္ပုတ္ခံလုိက္ရတဲ့ အသည္း
တစ္စံုတရာအတြက္ အစားထိုးကုသမႈဟာ အခုအထိမေအာင္ျမင္ေသးပါဘူး။
မယံုရင္ အလငး္ရွင္ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေတြ ေဆာင္းပါးေတြကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။
စူးတစ္ရွ နာက်င္ေနတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အသစ္စက္စက္ငိုသံေတြ
လိုပါပဲ။
" ႏြားအိုဟာ မက်္ႏုကိုမွ ႀကိဳက္တာမဟုတ္ပါဘူး" အာသာမေျပတဲ့ဆႏၵေလ၊
ဒီအတြက္ကိုယ့္ကိုယ္ ႏြားအိုလို႔ပဲႏိႈင္းႏိႈင္း ပံုခိုင္းသမွ်ေတြဟာ အခ်စ္ဆိုေသာ
အၾကင္နာစက္၀ိုင္းရဲ႕ အျပင္ဘက္တစ္ေနရာမွာပါ။
တကယ္ေျပာတာပါ  . .  ေကာင္မေလးေရ  . ..
ေကာင္မေလးေရ  . . . တကယ္ေျပာတာပါ  . .
ငါေလ . . မင္းကိုလြမ္းလြန္းလို႔ . . . . .
လြမ္းရင္းနဲလြမ္းခဲ့ဖူးတဲ႔ ငါ့အလြမ္းေတြဟာ၊
ဟို . . .အေ၀းဆီက အလြမ္းေတြထက္ေတာင္  လြမ္းတက္လြန္းလို႔
ငါ့ကုိေလ အဲဒီအလြမ္းဆိုသူေတြက တိတ္တိတ္ကေလးနာမည္ေပးထားတယ္. . .
“အလြမ္းပိုတဲ့အေကာင္” တဲ့။

အလြမ္းဒါဏ္ေတြကို မခံႏိုင္လြန္းလို႔
ငါ . . . ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမးၾကည့္ဖူးတယ္။
ေကာင္းကင္ရင္ဘတ္ႀကီးေတာင္ . . . .  ငိုေနလိုက္တာ . . .
ၾကယ္ ေတြတစ္ပြင့္ၿပီး . . .တစ္ပြင့္။

အဲဒီေတာ့ မင္းကိုလြမး္တက္တဲ့ ငါဆိုတဲ့အကာင္ရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္မွာလည္း
တစ္စက္ျခင္း . . .  တစ္စက္ . . .
တစ္ေပါက္ျခင္း  . ..  တစ္ေပါက္  . .
တစ္ပြင့္ျခငး္  . . . တစ္ပြင့္  . . .
အဲလိုေျမေပၚေကၽြက်လာတာေတာင္ မ်က္ရည္ေတြဟာ ျဒပ္စင္တစ္မ်ိဳးအျဖစ္
မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသး ဆက္ငိုေနၾကေသးရဲ႕ ။

ငါေလ . .
အဲဒီမ်က္ရည္ေတြကို သီကံုးၿပီး အသဲမွတ္တမ္းအျဖစ္ ကဗ်ည္းတင္ထားလို႔ရရင္
ၿပိဳက်ဖူးတဲ့ ငါ့ရင္ျပင္ကမ်က္ရည္စေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွမႏြမ္းတဲ့ . . .
တကယ့္ပန္း
ဟိုးအေ၀းႀကီးက မင္းမပန္ဘူးေသးတဲ့ ေမတၱာပန္းေပါ့ေလ။

ဒီလိုနဲ႔
တစ္ေယာက္ထဲေနရပါမ်ားလာလို႔
ငါ့ဆီေၾကြက်လာတဲ့ ၾကယ္ေတြကုိ ေမးၾကည့္ဖူးတယ္
မင္းကိုဘာလုိ႔ ခ်စ္ေနရတာလည္း . . .  လို႔ေပ့ါ။
ငါ့ရင္ခပ္သံ ယဲ့ယဲ့က
 “. . . . . . . . . . . . .”တဲ့။

ငါ့လက္ႏွစ္ဘက္က
စကားေျပေသာ္လည္ေကာင္း၊ ကဗ်ာေသာ္လည္းေကာင္း
တစ္ခုမဟုတ္တစ္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ . . . .

ဟိုး . . .
ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေကၽြေလးေတြေတာင္ျပန္ ငိုခုိျမည္တမ္းၾကဦးမယ္တဲ့။
ငါ့မ်က္ရည္ပြင့္ေတြလည္း . . .
လမ္းေလွ်ာက္တက္တဲ့ ခ်စ္သူ ႏႈတ္ ခမ္းေလးေတြတဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ငါဟာ
ေနကိုေၾကာက္တက္တဲ့ . . .  လလို . . .။
မိုးကုိမၾကည္ရဲတဲ့ . . . . ႏွင္းလို . . .။
ၾကာလာေတာ့ . . . .  ညဥ့္ငွက္ေလးေတြနဲ႔ပဲ ခံုမင္တက္လာတယ္။

ငါ့ကုိ
မေျခာက္ၾကပါနဲ႔ . . . .။
ၿပီးေတာ့  . . . .  ပစ္မသြားၾကပါနဲ႔ . . . .။
ဒီအေၾကာင္းေတြကို . . .  လ „ ထြက္လာရင္တိုင္ေျပာမယ္ . .။
အခုေတာ့ . . .  ငါတြဲခိုတက္ၿပီ . . . ။
ေကာင္းကင္ရင္ဘတ္ဆီက ၾကယ္ေၾကြေတြနဲ႔ေပါ့။
ကမၻာကလည္း လံုး၀န္းတယ္တဲ့ . . .
ေနာက္ . . . နဲနဲေလး တိမ္းေစာင္းၿပီး လည္ေနတာတဲ့ . . . .။

ဟင္ . . . .
ၾကယ္ေတြအေၾကာင္း . . .
လတို႔အေၾကာင္း . . . .
ကမၻာတို႔အေၾကာင္း . . .
ငါနဲ႔ မင္းရဲ႕ အေၾကာင္း . . .
အင္း . . . .
ၾကာလာေတာ့လည္း . . .
သေခၤတ ေတြေတာင္ ငိုသံထြက္တက္လာသလို
ေနလတို႔နဲ႔လည္း စကားေျပာတက္လာတယ္
သူတို႔ကေျပာတယ္
"မင္းတုိ႔လူေတြဟာ လူသားျပန္စားေနၾကတာ" တဲ့။
ဟင္ . . .
ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့  . . .
အာဏာရဖို႔ . . .
ဓနဥစၥာေတြရဖို႔ . . .
ဘ၀ရ႔ပ္တည္ဖို႔ . .
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ နင္းေျခသတ္ျဖတ္ေနၾကတာကိုး  .. . ။
ဘဒၵ ႏၱေကာ၀ိဒ (အလငး္ရွင္)