ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဖတ္ဖို႔ .. . ပါ။

သံဃာရတနာကိုပူေဇာ္လိုပါက ဒီပိုစ့္ကို အမ်ားပူေဇာ္ႏိုင္ရန္ Share
ျခင္းျဖင့္ ဓမၼဒါနျပဳပါ။

ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရ ကို မံုရြာခရိုင္ ၊ အျမင္ ့ျမိဳ ့နယ္ ၊ ကမ္းနိမ့္ရြာ ၊ အဖဦးျပား
ႏွင္ ့အမိေဒၚဇလပ္တို့ မွ ၁၂၅၀ ခုနွစ္ ၊ ေႏွာင္းတခူးလျပည္ ့ေက်ာ္ ( ၉ )ရက္ေန ့ 

ဗုဒၶဟူး ေန့ တြင္ဖြားျမင္ ခဲ ့သည္ ။
သားသမီးသံုးေယာက္ အနက္ ဒုတိယေျမာက္သား ျဖစ္သည္ ၊
၁ ။ မဖြားသိုက္ ။ ၂ ။ ေမာင္လွေက်ာ္ ။ ၃ ။ ေမာင္သာပံု တို့ျဖစ္သည္ ။ဒုတိယေျမာက္
သားေမာင္လွေက်ာ္ မွာ ဦး၀ိစာရ ေလာင္းလွ်ာ ျဖစ္သည္ ။ ေမာင္လွေက်ာ္သည္ အင္းနားရြာ ဆရာေတာ္အရွင္ စႏိၵမာ ေက်ာင္းတြင္ အသက္ (၁၂ ) သား အရြယ္ တြင္ ရွင္ျပဳ၍ သာမေန

 ၀တ္ခဲ့ သည္ ။ ဘြဲ ့ေတာ္မွာ ရွင္၀ိစာရ ျဖစ္သည္ ။
ေမာင္လွေက်ာ္ (ခ) ရွင္၀ိစာရ ၏ ဗီဇမွာ အေကာင္းဖက္ကိုေရွးရွု့ ျပီး ၊ ငယ္ရြယ္သူ မ်ားကို

 ေထာက္ထား ညွာတာကာ ၊ ၾကီးႏိုင္ငယ္ညွင္း အျပဳအမူ တို့ကိုအလြန္မုန္းတီး သည္ ။

 ေက်ာင္းေနစဥ္ ဥာဏ္ေကာင္း သြက္လက္ျပီး လက္ေရး လက္သား မွအစ
ေသသပ္ေကာင္းမြန္သျဖင့္ ဆရာေတာ္ ဘုန္းၾကီး ၏ အခ်စ္ေတာ္ ရွင္သာမေန အျဖစ္ ေလး ၀ါအထိ ေနခဲ ့သည္ ။
ေလး၀ါအရတြင္ လူထြက္ျပီးမိဘ မ်ားႏွင့္ အတူေနသည္ ။ လူပ်ိဳ ေပါက္ အရြယ္တြင္ ရပ္ေရး 

ရြာေရး မ်ားတြင္ အားတက္သေရာ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ေဆာင္ရြက္ေပး သျဖင့္ တစတစ လူသိမ်ားလာကာ ေခတ္ကာလ အလွ်ာက္ ကာလသားေခါင္း ျဖစ္လာခဲ့ ျပီး ကာလသားေခါင္း 

လွေက်ာ္ ဆိုလွ်င္ မသိသူမရွိ သေလာက္ ျဖစ္ခဲ့သည္ ။မိဘမ်ားက
အသက္ (၁၈) ႏွစ္ အရြယ္တြင္ ကာလသားေခါင္း ေမာင္လွေက်ာ္အား ေရႊေလွရြာသူ မယ္ဥာဏ္ ႏွင္ ့ထိမ္းျမားေပးခဲ ့ျပီး သမီးတေယာက္ထြန္းကား ခဲ့သည္ ။ အမည္ မွာ 

မဖြားရန္ျဖစ္သည္ ။ထို ့ေနာက္အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပသျဖင္ ့ မယ္ဥာဏ္ 

နွင့္ကြာရွင္ းျပီး တရြာတည္းေန ကမ္းနိမ္ ့ရြာသူမေသးမွ်င္ႏွင္ ့အိမ္ေထာင္သစ္ျပဳခဲ ့
သည္ ။မေသးမွ်င္ႏွင္ ့သားသမီးတေယာက္ ထပ္မံထြန္းကားျပီး အမည္မွာမႏြယ္
ျဖစ္သည္ ။ကိုလွေက်ာ္သည္ အိမ္ေထာင္ႏွစ္ဆက္ ျဖင္ ့လူဘ၀၏ ဒုကၡ အဖံုဖံုၾကံဳ ခဲ့ျပီး 

စိတ္သက္သာရာ ရေစေၾကာင္းျဖင္ ့ေလာကုတၱရာအေျခခံရွိသူ ပီပီ ဥပုဒ္ ရက္ရွည ္

 ေစာင့္ ေလ့့ရွိသည္ ။ ထိုသို့ျဖင္ ့လူေလာကကိုစိတ္ကုန္ကာ အသက္(၂၃ ) အရြယ္တြင္ 

ရဟန္း ေဘာင္ သို ့ ၀င္ေရာက္ခဲ ့သည္ ။ ကိုလွေက်ာ္၏ ဥပဇၥ်ယ္ ဆရာေတာ္ မွာ ဘံုပ်ံ

 ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ အရွင္အာဒိစၥ ျဖစ္သည္ ။ ကိုလွေက်ာ္၏ ရဟန္းဘြဲ ့မွာ သာမေန 

ဘ၀က ဘြဲ့ ေတာ္ အတိုင္း ဦး၀ိစာရ ပင္ျဖစ္သည္။ရဟန္းဘ ၀သို ့ေရာက္ေသာအခါ

 ေရွးဦးစြာ ကစၥည္း ၊ သဒၵါက်မ္းမ်ားကို သင္ယူျပီးေနာက္ ပ်ဥ္းမနားျမိဳ ့

သို ့ၾကြေရာက္ခါသင္ရိုးက်မ္းမ်ားႏွင္ပိဋကက်မ္းစာမ်ားကို ေလ့လာလိုက္
စားခဲ့သည္ ။ထိုမွတဆင့္ မႏ ၱေလး ၊ ပခုကၠဴ စေသာျမိဳ့ မ်ားသို ့ ၾကြေရာက္ျပီး
ေလာကုတၱရာစာေပမ်ားကို ထပ္မံ လိုက္စားျပီး ၊ တဖက ္ မွလည္း စာသင္သား
မ်ားအား စာခ်ဆရာေတာ္ အျဖစ္ႏွင့္ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏ ။
၁၂၈၀ ျပည္ ့ႏွစ္၀န္းက်င္ေလာက္က မႏ ၱေလးတြင္ ရွိစဥ္ မ်က္ႏွာျဖဴရာဇ၀တ္၀န္ 

မစၥတာစတီး၀ပ္ ဆိုသူသည္ အိမ္ေတာ္ရာဘုရားပြဲေတာ္တြင္ ဘုရာ၀န္းအတြင္း ဖိနပ္စီးမွု ့ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ အေရးအခင္းမွ စတင္ကာ အမ်ိဳးသားေရး
စိတ္ဓါတ္ တို ့ကိန္းေအာင္းခဲ့သည္ ။
ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရ သည္ ၁၂၈၂ - ၁၂၈၃ ေလာက္တြင္ ပခုကၠဴျမိဳ့ မွေန၍ သံဃသမဂၢ 

အဖြဲ ့သို ့ ၀င္ေရာက္ခဲ့ ျပီး မလွိုင္ ၊ ပန္းလိွုင္အိုင္ နယ္ မွစတင္ျပီး အခြန ္ ေတာ္ ေကာက္ခံ

 မွု ့ႏွင္ ့ ပက္သက္ေသာ ႏိုင္ငံေရးတရားမ်ားကို ရဲရဲေတာက္ ေဟာၾကားခဲ့ သည္ ။ ထို ့ေၾကာင္ ့

လဲ အစိုးရအား အၾကည္အညိဳ ပ်က္ေအာင္ေဟာေျပာမွု ့ေၾကာင္ ့ ရာဇသတ္ၾကီး ပုဒ္မ ၁၂၄ (က)

 ၁၀၈ အရ ဦး၀ိစာရ ႏွင္ ့ ဦးပုည ကိုယ္ေတာ္နွစ္ပါးအား ေထာင္ဒဏ္ ( ၆ ) လစီ အျပစ္ေပးခဲ့သည္ ။
ဦး၀ိစာရသည္ ၁၂၈၅ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္သို ့ေရာက္ရွိလာျပီး ေ၀ဠဳ၀န္တိုက္တြင္ သီတင္းသံုေနစဥ္ ႏိုင္ငံေရးတရားမ်ားကို မ်ိဳးေစ့ ခ်ေပးသူ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ ႏွင္ ့ အဆက္အသြယ္ရရွိခဲ့သည္ ။ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္ ဦး၀ိစာရအား ေခၚေဆာင္ကာ 

 ေရး ၊ ျမိတ္ ၊ ထား၀ယ္ စေသာ တနသၤာရီ နယ္မ်ားသို လွည္ ့လည္ျပီး ႏိုင္ငံေရး တရားမ်ား ေဟာေျပာေစသည္ ။

 ဦး၀ိစာရ သည္ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ ႏွင့္ အတူ ပထမဦးဆံုး ႏိုင္ငံေရးတရားမ်ား

 ေဟာေျပာျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ ၏ ဆက္သြယ္ေပးမွု့ ေၾကာင့္ ၁၂၈၆ 

ခုႏွစ္ (၁၉၂၂ )တြင္ အိႏိၵယျပည္ ၊ ဂါယာျမိဳ့ တြင္ က်င္းပေသာ ျပည္လံုးကြ်တ္ ကြန္ဂရက္

 အသင္းၾကီး၏ ညီလာခံ သို ့ တက္ေရာက္ခဲ ့သည္ ။ ထို မွတဆင္ ့ကာလကတၱားသို့

 ေရာက္ရွိ သီတင္းသံုးျပီး ပါဠိ ၊ သကၠတ ၊ ဟိႏီၵ စာေပ မ်ား ႏွင္ ့ႏိုင္ငံေရး ဗဟုသုတမ်ားကို

 ေလ့လာခဲ ့သည္ ။
ထို ့ေနာက္ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရသည္ ျမန္မာျပည္ သို့ ျပန္ၾကြလာျပီး အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္

 သို ့မေနမနား လွည္ ့လည္ ျပီး ( အမ်ိဳးသား ေစာင့္ေရွာက ္ ေရး တရား မ်ား )ေဟာေျပာခဲ့

 ျပန္သည္ ။ ထို ့ေၾကာင္ ့ လည္း အေရးပါေသာ ႏိုင္ငံေရး
ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္၍ အစိုးရ၏ ႏိုင္ငံေရး ( လူဆိုး ) စာရင္း၀င္ နံပါတ္ (၄၄ ) အျဖစ္ 

မွတ္တမ္းတင္ ခံရ သည္ ။ ထိုသို့ ၀ံသာႏုတရားမ်ား ေဟာေျပာေနရင္း ၁၂၈၈-တန္ေဆာင္

မုန္းလဆုတ္ ၂ ရက္ ( ၂၂-၁ -၁၉၂၆ ) ေန ့တြင္အာဏာဖီဆန္မွု
့ျဖင္ သာယာ၀တီ ေထာင္ခ်ဳပ္ၾကီးတြင္ ပုဒ္မ- ၁၈၈ အရ အဖမ္းခံ ရျပီး ပုဒ္မ ၁၄၄ ကိုဆန္ ့က်င္ကန္ ့ကြက္ေဟာေျပာမွု ့ေၾကာင္ ့ပုဒ္မ ၁၈၈အရတရား စြဲဆိုခံခဲ့ရသည္ ။
ထို ့ေနာက္ သာယာ၀တီေထာင္မွတဆင္ ့ ရန္ကုန္ေထာင္ တြင္ အလုပ္မရွိ ေထာင္ဒါဏ္

 ( ၂ ) လအျပစ္ေပးခံ ခဲ ့ရ သည္ ။ လြတ္ခါနီး ( ၁ ) ရက္အလို ( ၂၀-၁-၁၉၂၇ ) တြင္ 

ရန္ကုန္ေထာင္ မွ သာယာ၀တီေထာင္ သို ့ ပုလိပ္အေစာင္ ့ အေရွာက္ မ်ားျဖင္ ့ ျပန္လည္ ပို့

 ေဆာင္ခဲ့ သည္ ။ (၂၁-၁-၁၉၂၇ ) ေန့ တြင္ ျပန္လည္ လႊတ္ေပးခဲ ့ေသာ္လည္း ေထာင္ဘူး၀ 

မွာပင္ အေရးပိုင္မင္း၏ ၀ရမ္းစာျပကာ ရာဇသတ္ပုဒ္မ ၁၂၄( က ) အရ ထပ္မံဖမ္းဆီးခဲ့ျပန္သည္ ။
ဆရာေတာ္ သည္ သာယာ၀တီ ေထာင္ခ်ဳပ္ၾကီး၌ ေနရစဥ္္ ၁၂၈၈ ခု ၊ ျပာသိုလဆုတ္ ၁၅ ရက္ ၊ လကြယ္ ဥပုဒ္ ( ၁- ၂ - ၁၉၂၇ ) တြင္ ရဟန္းေတာ္ တို့ ၏ ၀ိနည္းသိကၡာ ပုဒ္ နွင္ ့ အညီ သိမ္ တခုခု တြင္ ဥပုဒ္ျပဳခြင္ ့ေတာင္းသည္ ကို အေရးပိုင္ မွ အက်ဥ္းေထာင္ ဥပေဒ အရ ဥပုဒ္ျပဳခြင္ ့ မျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ျပန္ၾကား
စာရခဲ ့သည္ ။ ထို ့ေၾကာင္ ့ဆရာေတာ္ သည္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပ အေရးဆိုခဲ ့သည္ ။ ထိုအခ်ိန္ ဆရာေတာ္ မွာ ၀ါေတာ္ မွာ ၁၅ ၀ါ (သက္ေတာ္ - ၃၈ ) ႏွစ္ ရွိျပီ ျဖစ္သည္ ။ ဆႏၵျပ အေရးဆိုမွု ့ ေလး ရက္ေျမာက္ ေန ့တြင္ အေရးပိုင္မင္းေရာက္လာျပီး အစာစားရန္ ျခိမ္းေျခာက္ ေျပာဆိုသည္ ကို “ မစားႏိုင္ေၾကာင္း ၊ လိုအင္ဆႏၵမျပည္ ့
ပါက အငတ္ခံမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ မင္းတို ့လက္ခုပ္ထဲ ကေရ မင္းတို ့ လုပ္ခ်င္သ
လိုလုပ္ႏိုင္ ေၾကာင္း “ ၊ ထိုသို့ ျပန္လည္ ေျပာဆို မွု့ ေၾကာင္ ့ ထိုေန့ ညေန ( ၆ ) နာရီတြင္ ပုလိပ္အေစာင္ ့ အေရွာက္မ်ားျဖင္ ့ ရန္ကုန္ ေထာင္ၾကီးသို့ ေျပာင္းေရႊျခင္း့ ခံခဲ့ ရ ျပန္ သည္ ။ သို ့ေသာ္ ရန္ကုန္ေထာင္သို ့ ေျပာင္းေရႊ ့ ခံ ရ ေသာ္ လဲ ဆက္လက္ ဆႏၵျပေနမွု ့ ေၾကာင္ ့ ရက္ေပါင္း ( ၄၀) ေျမာက္ တြင္ အာဏာပိုင္ မ်ားမွ ဥပုဒ္ျပဳခြင့္ ျပဳလိုက္ သည္ ။ ဆရာေတာ္လည္း ထို အခါမွ ဆြမ္းျပန္စားေတာ္ မူ ၏ ။ ထိုအမွု ့အား အင္းစိန္ရံုးတြင္ စစ္ေဆးျပီး ေထာင္ခ်ခံ ခဲ့ ရ ျပန္ သည္ ။ ေထာင္ဘူး၀အေရာက္ တြင္ အာဏာ ပိုင္မ်ားမွ ဆရာေတာ္ အား သကၤန္းအား ခ်ြတ္၍ ေထာင္အ၀တ္နံငယ္ ပိုင္း ကိုလဲလွယ္ ေစေသာအခါ ဆရာေတာ္ မွ အိျႏၵေရ သိကၡာ ျဖင္ ့ ခပ္မဆိတ္ေနေတာ္ မူ၏ ။ ထိုအခါအာဏာပိုင္မ်ားမွ စိတ္ဆိုး မာန္ဆိုးျဖင္ ့ အတင္ းအက်ပ္ သကၤန္းအားဆြဲ ခၽြတ္ ေလ သည္ ။
ထို အခါဆရာေတာ္ မွာ သကၤန္းမွ လြဲ ၍ မည္သည္ ့အ၀တ္ မွ် မ၀တ္ႏိုင္ ဟုဆိုကာ အ၀တ္မပါဗလာ ကိုယ္ ျဖင္ ့ေနေတာ္ မူ ေသာအခါ ေထာင္ အမွု ထမ္းမ်ားမွ ဇြတ္အတင္း ခ်ီမ ျပီးတိုက္ပိတ္ထား လိုက္ ၏ ။
အ၀တ္မပါ ဗလာကိုယ္တည္း ျဖင္ ့ တိုက္ပိတ္ ခံထားရေသာ ဦး၀ိစာရ သည္ ၁၂၈၉ ခု ကဆုန္ လဆန္း ၈ ရက္ ( ၈-၅-၁၉၂၇ ) တနဂၤေႏြေန ့မွ စတင္၍ ဒုတိယ အၾကိမ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပ ျပန္သည္ ။ ၃ -ရက ္ေျမာက္ေန ့တြင္ ေထာင္ပိုင္ၾကီး ကိုယ္တိုင္
လာျပီး အစာစားရန္ အ၀တ္၀တ္ရန္ ၾကိမ္းေမာင္း ေျပာဆို သည္ ကို ဆရာေတာ္ မွေန၍ သကၤန္း မ၀တ္ရသ၍ အစာမစား ၊ အ၀တ္မ၀တ္ ဟု ျပန္လည္ေျပာဆိုခဲ့ သည္ ။ ရက္အတန္ၾကာ ေသာအခါ သကၤန္း ျပန္မ၀တ္ေစေသးပဲ ၊ အတင္းအဓမၼ ခ်ဳပ္ေနွာင္၍ ႏြားႏို ့ ၊ ၾကက္ဥ တို ့ ကို ႏွာေခါင္း မွ အတင္းသြင္းၾက သည္ ။ မေသတေသ ျဖစ္ေအာင္ တေန ့ ႏွစ္ၾကိမ္ သြင္းၾက သည္ ဟု ဆို၏ ။.ထို့ေနာက္တဖန္ စအိုေပါက္ မွေန၍လည္း ပိုက္သြင္းကာ ၀မ္းခ်ဴ ၾကျပန္သည္ ။
ဆရာေတာ္မွာ အစာမစားပဲ ေနလာရင္း ရက္ေပါင္းေလးဆယ္ ေက်ာ္လာေသာအခါ ဂုန္နီ 

ဖ်င္ ခင္း အိပ္.ယာေပၚတြင္ သတိေမ ့ တခ်က္ေလွ်ာ ့ တခ်က္ျဖင္ ့ ဘုန္းဘုန္း လဲေသာ အခါတြင္မွ ေထာင္ဆရာ၀န္မ်ားေရာက္လာကာ ေဆးရံုၾကီးသို ့ ပို ့ေဆာင္ခဲ့ ၾကသည္ ။

 ေဆး၀ါးကုသျပီး အတန္ငယ ္ သက္သာ လာေသာ အခါ (၁၂၈၉-ခု နေတာ္လဆန္း ၇ -ရက္ ) ေန ့တြင္ တံတားေလး အရူးေထာင္သို ့ ပို ့ေဆာင္ ခဲ့ၾကျပန္သည္ ။ ေဆးရံုသို ့ေရာက္ေသာ အခါ (၇ ) ခန္ ့ၾကိဳးမ်ားျဖင္ ့ တုတ္ေႏွာင္ျပီး ရိုက္ႏွက ္ ျခင္း ၊ နား ၊ ႏွာေခါင္း မ်ားထဲသို ့ေရမ်ား ေလာင္းထဲ ့ျပီး ႏွိပ္စက္ၾကျပန္သည္ ။ ျပီးေနာက္တြင္ ဆရာေတာ္ အား ရူးသြပ္ေနေသာ သူမ်ားႏွင္ ့ အတူထားျပန္သျဖင္ ့ ရိုက္ႏွက္ကန္ေက်ာက္ ျခင္း ဆဲဆိုျခင္း မ်ားအျပင္ ဆရာေတာ္ ၏ ဖြားဖက္ေတာ္ ကိုပါ ဆြဲ 

ညွစ္ၾကသည္ အထိ ဒုကၡ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပးခဲ ့ၾကသည္ ။
ထိုသို့ ဒုကၡ အဖံုဖံုေပးျပီးမွ ဆရာေတာ္ ကို ေထာင္ထဲ သို ့ ျပန္ ပို ့ လိုက္ ၾကသည္ ။ ၁၂၈၉ -ခု နေတာ္လျပည္ ့တြင္ ဆရာေတာ္ ကို မထင္ မွတ္ပဲ အာဏာပိုင္မ်ားမွ သကၤန္း၀တ္ခြင္ ့

 ျပန္ေပးလိုက္ သည္ ။ ဆရာေတာ္ လည္းသ႕ကၤန္းျပန္လည္ ၀တ္ ခြင္ ့ရသျဖင္ ့ 

အစားအေသာက္မ်ား တျဖည္းျဖည္း ျပန္လည္စားေသာက္ရာမွာ အားအင္မ်ား ျပန္လည္ ျပည္ ့ျဖိဳးစ ျပဳလာသည္ ။ မၾကာခင္မွာပဲ တပို ့တြဲလဆုတ္
( ၁၀ ) ရက္ေန ့ တြင္ တဖန္သကၤန္း ကိုအတင္ခၽြတ္ျပန္ေလသည္ ။ ဆရာေတာ္ လဲ 

တတိယ အၾကိမ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵ ျပ ျပန္ေလသည္ ။
` အာဏာပိုင္မ်ားမွ ေထာင္တြင္းတိုက္ပြဲ ျပင္းထန္မွု ့ေၾကာင္ ့ ၁၂၈၉-ခု တေပါင္းလဆန္း 

( ၆ )ရက္ေန့ နံနက္ ပိုင္းတြင္ သကၤန္းအားျပန္လည္ ေပး အပ္ျပီး ေန ့လည္ တစ္နာရီ 

အခ်ိန္တြင္ ကာလကတၱားသို ့ ထြက္မည္ ့သေဘၤာျဖင္ ့ အႏိၵယ ႏိုင္ငံ ေမဒနီေထာင္ သို့

ပို ့လိုက္ေလေတာ ့ သည္ ။ ထိုမွအဆင္ ့ဆင္ ့ လာလဗဂ်ားရား ရဲဌာန ၊ အလီပူရ ရဲဌာန

 ၊ ဘလိဂန္ဂ် ရဲဌာနမ်ားသို ့ ပိုေဆာင္ခဲ ့ၾကသည္ ။
ဆရာေတာ္အား ကလကၠတား ရဲဌာန မ်ားမွတဆင္ ့ (၁၈-၂-၁၉၂၉ ) ေန့တြင္ ရန္ကုန္ေထာင္ၾကီးသို ့ ျပန္ပို ့ ေပးခဲ ့ သည္ ။ ( ၂၈ -၂ -၁၉၂၉ )ေနတြင္
့ဆရာေတာ္အားေထာင္မွ ျပန္လည္ လႊတ္ေပးခဲ့ ေလ သည္ ။ ဆရာေတာ္
သည္ ေထာင္မွလြတ္ျပီး အျမိဳ ့ျမိဳ ့ အနယ္နယ္ သို ့ လွည္ ့လည္ ကာ ၀ံသာႏု 

တရားမ်ားေဟာျပန္ေလ သျဖင္ ့ ( ၆- ၄ -၁၉၂၉ ) ေန ့တြင္ ကာလကၠတားသို ့ သေဘၤာျဖင့္ ၾကြရန္ျပင္ဆင္ေနခိုက္ သံုးခြ နယ္ ၊ ဖရံုကန္ ရြာတရားပြဲတြင္ အစိုးရအား အၾကည္ ညိဳပ်က္ေစရန္ ေဟာေျပာခဲ့မွု့ေၾကာင္ ့ ပုဒ္မ ၁၂၄ ( က ) အရအဖမ္းခံရျပန္ေလသည္ ။ ေထာင္တြင္းေရာက္ျပန္ေလေသာအခါ ရဟန္းေတာ္တို့ ရသင္ ့ရထိုက္ေသာ အခြင္ ့

အေရးမ်ား ေတာင္းဆို ရာ မရျပန္သျဖင္ ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပ ျပန္ေလသည္ ။
အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပေနေသာ ဆရာေတာ္ အား ဆႏၵျပ ၍ (၈၃) ရက္ေျမာက္ေန ့
( ၂၈ - ၈ -၁၉၂၉ ) ေန ့တြင္ ဟံသာ၀တီ စက္ရွင္တရားသူၾကီးသည္ အားအင္ျပတ္လပ္ကာ

ဗုန္းဗုန္း လဲေနေသာ ဆရာေတာ္ ေဘးနား တြင္ ပုဒ္မ ၁၂၄( က ) အရ ျပစ္မွု ့ထင္ရွားသည္ 

ဟုဆို ျပီး ေထာင္ဒါဏ္ တသက္တကၽြန္းႏွင္ ့ ၆ ႏွစ္ က်ခံေစရန္ စီရင္ခ်က္ ခ်ခဲ ့ သည္ ။ 

စီရင္ခ်က္ ခ်ျပီးသည္ ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ သကၤန္းမ်ားကို ခၽြတ္ယူသြားျပီး ေထာင္သို့ပို ့ေဆာင္ခဲ့

 ေလသည္ ။ ဆရာေတာ္မွာ လဲ ဆက္လက္၍ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပ ေနရာ ရက္ေပါင္း ( ၁၄၀ ) 

အေရာက္တြင္ တြံေတးဆရာေတာ္ ဦးေကတု ႏွင္ ့ အာလံဆရာေတာ္ ဦးလာဘ တို ့က 

အာဏာပိုင္ မ်ားထံမွ ခြင္ ့ေတာင္း၍ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရ ကို ၀င္ေရာက္ၾကည္ ့ ရွု ့ ရာ ၾကိဳးတိုက္
နံပါတ္ - ၅ ခုတင္တလံုး ေပၚတြင္ အ၀တ္အစားကင္းမဲ ့ေနျပီး ပိန္လွီျပားခ်ပ္ကာ အသက္ေငြ

 ့ေငြ ့သာ ရွိေတာ ့ေသာ ဆရာေတာ္ အား ဖူးျမင္ ရေလေသာအခါ ယူၾကံဳးမရ ျဖစ္ၾကေလ သည္ ။
ဆရာေတာ္ ႏွစ္ပါးသည္ နား နားသို ့တိုးကပ္ ျပီး “ တပည္ ့ေတာ္တို ့လာေရာက္ဖူးေ
မွ်ာ္ပါသည္ ဘုရား “ ဟုဆိုရာတြင္ ပထမအၾကိမ္ တြင္ မၾကား ပဲ ဒုတိယ အၾကိမ္ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလွ်ာက္ထားေသာ အခါတြင္မွ ခ်ိဳင္ ့ခြက္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို 

 အားယူဖြင္ ့ လွစ္ရင္း ေလသံမွ်သာအသံျဖင္ ့ “ လိ္မ္…မာ…ရစ္…ၾက..ပါ…..” ဟု 

ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရ၏ ေနာက္ဆံုးစကား ကို မိန္ ့ၾကား ေတာ္ မူခဲ့ ေလသည္ ။
ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရ သည္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပေနရာ ရက္ေပါင္း ၁၆၆ ရက္အၾကာ..-

သကၠရာဇ္  ၁၂၉၁ ခု ၊ ေတာ္ သလင္း လဆုတ္ ၂ ရက္ေန ့ ( ၁၉ - ၉- ၁၉၂၉ ) ည ( ၈ )

 နာရီ မိနစ္ ၂၀ အခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္ေထာင္ၾကီးအတြင္း သက္ေတာ္ ေလးဆယ္ ့တႏွစ္ 

အရြယ္တြင္ ခႏၵာခ်ဳပ္ျငိမ္း၍ ဘ၀ နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္ မူေလ သည္ ။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ယခင္ က ေတာ္သလင္းလျပည္ ့ေက်ာ္ ( ၂ ) ရက္ေန ့ အား ဦး၀ိစာရ ေန ့ ဟု

သတ္မွတ္ ဂုဏ္ျပဳ ခဲ ့ၾကပါသည္ ။

 ဦး၀ိစာရ ၏ ျမန္မာျပန္ အဓိပါယ္ မွာ 

( ၀ိ = အထူး ၊ စာရ = အက်င္ ့ ) အက်င္ ့ ထူးရွိသူ ဟု အဓိပါယ္ရပါသည္ ။
က်မ္းကိုး ။ ။
- တခ်ိန္က ထင္ရွားခဲ ့ေသာ ပုဂၢဳိလ္ၾကီးမ်ား (ေရႊ ဥၾသ ) - ၁၉၈၆
- ျမန္မာ ့စြယ္စံု က်မ္း အတြဲ - ၁၂
- အာဇာနည္ အရွင္ ဦး၀ိစာရ - ( သခင္ လြင္ ) -၁၉၇၁
အလင္းရွင္