အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆူေလဘုရားကိုပတ္ၿပီးကုန္သည္လမ္းကေနျပန္ တက္တုန္း ကၽြန္ေတာ့ စိတ္ထဲဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိဘူး။ အေမအိမ္ကိုအရမ္းျပန္ခ်င္ေနတယ္ ျပန္ခ်င္ရတဲ့ အေၾကာင္းက တစ္ကမၻာလံုးမွာရွိတဲ့ ထူးျခားတဲႏိုင္ငံၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားနဲ႔ ဘုရားေစတီမ်ားပါတဲ့ (DvD) တစ္ေခြကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကလာေပးထားတာရွိေတာ့ ဘယ္ေန႔ဘယ္အခ်ိန္အခါဘယ္ေရာဂါနဲ႔ ေသမယ္မ သိတဲ့ အေမ့ကို မေသခင္ေလး ႏုိင္ငံစံုကဘုရားစံုေတြျမင္ဖူူးသြားေစခ်င္တယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ပဲ အေမရီကန္ သံရံုးေရွ႕ကေန အေ၀းေျပးကားဂိတ္ကို သြားပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ေလးကို ညေနမိုးခ်ဳပ္ေတာ့ေရာက္ေနပါၿပီ၊ ညေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဆီဖုန္းဆက္ၾကည့္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းကေျပာတယ္။“မင္းျပန္သြားၿပီးလို႔ နာရီပိုင္းေလာက္ ပဲရွိမယ္ ဘုန္းႀကီးေတြကို ေသနပ္နဲ႔ပစ္ေနၿပီတဲ့။↔အခုမင္းရန္ကုန္ကိုျပန္မလာနဲ႔ဦး၊ ငါ့ဆီလဲဖုန္းမဆက္နဲ႔၊ မင္း ျပန္လာရမယ့္ရက္ကို ငါ လွမ္းဆက္သြယ္လုိက္မယ္တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာကသီဆိုသလို၊ ႏိုင္ငံတကာသတင္းကိုနားေထာင္လိုက္ပါတယ္။ အာဏာရူးသန္းေရႊရဲ႕ အမိန္႔ေၾကာင့္ပဲ အျပစ္မဲ့ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားစြာဟာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ၾက၊လူေတြေသၾက က်ိဳးတဲ့သူကန္းတဲ့သူ ဒုကၡိတျဖစ္တဲ့သူေတြနဲ႔ . . . .
ဒါေတာ့ဆက္ေျပာျပစရာမလိုေတာ့ပါဘူး ၊ အားလံုးဒီမိုကရက္တို႔လိုသတင္းမွာ ျမင္ ၾကားေနရသလုိ၊ ဟို . . . အဟိတ္တရိစၦာန္မေလးရဲ႕ “စိန္စီတဲ့ည↔မွာလည္းျမင္ေတြ႕ေနၾကတာပါပဲ။
အားလံုးၿပီးသြားတဲ့အခါ ဆူးေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္း ကုလားတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာထုိင္ၿပီး စက္တင္ဘာရႈ႕ခင္းေတြအေၾကာင္းေတာက္ေခါက္ၾကရငး္ “ကဲ . . . . ၾကာတယ္ ကြာ၊ ငါ ကဗ်ာေရးမယ္ဆိုၿပီး . . . . ကဗ်ာထဲကကမၻာ ေလးကိုေရးခဲ့လုိက္ပါတယ္။
ေျပာခ်င္တာေလးတစ္ခုက “ေရႊ၀ါေရာင္↔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေရးဆဲ ေရးလတၱံ႕ေရးၿပီး တဲ့အခ်ိန္အထိ အဲဒီစကားလံုးမသံုးေသးပါဘူးဆိုတာပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘတ္(စ္)ကားေတြေပၚမွာ လက္ကုိင္ဖုန္းနဲ႔ေျပာေနၾကတာက “လိေမၼာ္သီးေတြ လိမ့္လာၿပီ↔ ဆိုတဲ့စကားပဲသံုးေသးတာပါ။
ကဗ်ာထဲက ကမၻာ
လိုခ်င္မႈ
တမ္းတႏႈတ္ခမ္းဆီက
လြင့္စင္လာတဲ့ . . . . မီးတစ္စ။
အတၱမီးေတာင္
ေဒါသအေတာင္တစ္စံုေၾကာင့္
ေလာင္ၿမိဳက္ျပာခ
ေရႊ၀ါေရာင္တို႔
ကြယ္ပခဲ့ရတဲ့. . . . . ညေတြ။
အနတၱကမၻာၿပိဳမွာ
ငါအေမွာင္လႊမ္းမိုးတဲ့
အတၱလူသားတစ္ခ်ိဳ႕ရဲဘ၀ေတြေၾကာင့္
စေတးခဲ့ရတဲ့ . . . . . . အသက္ေတြ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ကဗ်ာထဲကကမၻာမွာ
ေမတၱာႏို႔ခ်ိဳေ၀ငွရင္း
ျပာျဖစ္မဲ့ အတၱသမားတို႔ရဲ႕ ေန၀င္ညကို
ငါ . . . . ေစာင့္ေနတယ္။
No comments :
Post a Comment