အက္စစ္အဆိပ္တို႔ျဖင့္ လိမ္းၾကံေနေသာ . .

လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းအား ၂၀၁၃ မတ္လ အတြင္းက ေတြ႔ရစဥ္

(ဓာတ္ပုံ – ေဂ်ပုိင္ / ဧရာ၀တီ)

မၾကာမီက မီဒီယာသတင္းစဥ္တခုမွာ “ဝမ္ေပါင္သည္ လူထုအေျချပဳ၍ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကိုတာဝန္ယူ လုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိ” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစီးနဲ႔ ေဆာင္းပါးလိုလို၊ ေၾကာ္ျငာခ်က္လိုလို ဒီဇင္ဘာ ၄ ရက္ေန႔က ပါရွိလာတယ္။ မံုရြာသား စာေပသမားတေယာက္အေနနဲ႔ ေမးစရာေမးခြန္းေတြ ေပၚထြက္လာတာက ဘယ္လို လူတန္းစားေတြကို အေျချပဳၿပီး လုပ္ေဆာင္ေပးေနပါသလဲ။ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေတြ တိုးတက္ေအာင္တာဝန္ယူ လုပ္ေဆာင္ေပးေနတယ္ဆိုတာမွာ ဒီေနရာက မံုရြာၿမိဳ႕ႀကီးနဲ႔ ခ်င္းတြင္းျမစ္ျခားၿပီး တမိုင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့သာေဝးတဲ့ ေနရာျဖစ္တယ္။ အဲဒီေနရာက ယခင္ ကာလေတြမွာ အညာေဒသရဲ႕ သဘာဝ စိမ္းလန္းစိုေျပ ရာသီဥတုအေျခအေနကို ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေပးခဲ့တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေဒသႀကီး၊ အခုေတာ့ ကႏၱာရလြင္ျပင္ႀကီးျဖစ္ေနပါ ပေကာလား။

ေအာက္ခ်င္းတြင္းခ႐ိုင္ မံုရြာၿမိဳ႕ႀကီးဆိုတာက စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီးရဲ႕ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အရွိဆံုးနဲ႔ လူဦးေရ ထူထပ္မႈ အရွိဆံုးေဒသႀကီး တခုျဖစ္တယ္။ အထက္ခ်င္းတြင္းခ႐ိုင္ ခ်င္းတြင္းျမစ္တေၾကာက ၿမိဳ႕အားလံုးနဲ႔ ခ်င္းျပည္နယ္၊ မေကြးတိုင္းေျမာက္ဖ်ား ေယာနယ္ေဒသ၊ နာဂျပည္နယ္၊ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံရွိ မိုးေရး၊ အင္ဖာၿမိဳ႕မ်ားသို႔ သြားရာ အားလံုးေသာ ခရီးစဥ္မ်ားက မံုရြာၿမိဳ႕ႀကီးကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးမွ ေရလမ္း၊ ကုန္းလမ္းတို႔နဲ႔ သြားေရာက္ၾကရတယ္။ ေရခ်ိဳ ခ်င္းတြင္းျမစ္ႀကီးကလည္း ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ဖ်ားေဒသ၊ နာဂျပည္နယ္က အေျခခံခဲ့ၿပီး ေတာင္ဘက္ဆီ အစဥ္တစိုက္ စီးဆင္းလာလိုက္တာ မံုရြာၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ အေနာက္ဖက္က ကပ္ၿပီးေအာက္ျပည္ ေအာက္ရပ္ဆီ ဆက္လက္စီးဆင္းသြားတယ္။ ပခုကၠဴ၊ ျမင္းၿခံအနီးေရာက္မွ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးနဲ႔ ဆက္သြယ္ ေပါင္းဆံုၿပီး စီးဆင္းသြားျပန္တယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးအသြင္ ေရလႊာခ်င္း ေပါင္းဆံုစီးဆင္းသြားတာ မႏၱေလးတိုင္း၊ မေကြးတိုင္း စတဲ့ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္းက ျမစ္ကမ္းမွာ တည္ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕အသီးသီးကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ပဲခူးတိုင္း၊ ဧရာဝတီတိုင္းတို႔ဆီ ဆက္လက္ စီးဆင္းသြားျပန္တယ္။ အဲဒီမွာလည္း ဧရာဝတီျမစ္ နံေဘးမွာ လူေနထူထပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြ တည္ရွိေနၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွ ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ထဲကို ဧရာဝတီျမစ္ႀကီး ခရီးဆံုး ေရာက္ရွိသြားျခင္း ျဖစ္တယ္။

ေျပာခ်င္တာက ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းဆီက အသီးသီး စီးဆင္းလာၾကတဲ့ ခ်င္းတြင္းနဲ႔ ဧရာဝတီ ေရခ်ိဳျမစ္ႀကီးေတြက အထက္ပိုင္းမွာ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေရႊက်င္ရာမွာ အသံုးျပဳတဲ့ ျပဒါးနဲ႔ ဆိုင္ယာႏိုက္အဆိပ္ေတြ သင့္ခဲ့ၾကၿပီ၊ ခ်င္းတြင္းျမစ္ႀကီးရဲ႕ အထက္ခ်င္းတြင္း တေလွ်ာက္က ျမစ္ကမ္းႏွစ္ဖက္မွာ ထင္တိုင္းတူးဆြ ၿဖိဳဖ်က္ခဲ့ၾကေတာ့ ျမစ္ကမ္းနံေဘးေတြလည္း ပ်က္စီး၊ မူလကၾကည္လင္ သန္႔ရွင္းတဲ့ ေရခ်ိဳေရၾကည္ ေရသန္႔ကေန ေကာ္ဖီေရာင္၊ အညိဳေရာင္ ရႊံ႕ေရေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီ။ ျပဒါးနဲ႔ ဆိုင္ယာႏိုက္ေတြ ေပ်ာ္ဝင္ေနတဲ့ အဆိပ္သင့္ေရေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီ။ ျမစ္တြင္းမွာ က်က္စားတဲ့ ငါးမ်ိဳးစိတ္ေတြ တျခားသတၲဝါေတြ တေန႔တျခား ေလ်ာ့ပါးလာေနၿပီး အဲဒီအဆိပ္သင့္ ငါးေတြကို ျမစ္ကမ္းေနၿမိဳ႕ေန လူထုက စားသံုးေတာ့ က်န္းမာေရးထိခိုက္ၿပီး သက္တမ္းျပည့္မေနရဘဲ ဘဝဆံုး႐ံႈးၾကရၿပီ။

ဒီလို ခ်င္းတြင္းျမစ္တေၾကာက အဆိပ္သင့္ျမစ္ေရေတြက ေအာက္ခ်င္းတြင္းခ႐ိုင္ မံုရြာၿမိဳ႕ႀကီးဆီ ေရာက္လာျပန္ေတာ့ မံုရြာၿမိဳ႕နဲ႔ အလံုၿမိဳ႕ၾကားက ခ်င္းတြင္းျမစ္ အေနာက္ဖက္ကမ္းမွာ ယမားတခု ရွိတယ္။ အဲဒီယမားက ေၾကးစင္ေတာင္နဲ႔ စံပယ္ေတာင္အနီးက ကပ္လ်က္ ခ်င္းတြင္းျမစ္အတြင္းဆီ မိုးကာလမွာ ယမားေရေတြ ကမ္းလံုးျပည့္ ဆက္သြယ္ စီးဆင္းေနျခင္း ျဖစ္တယ္။ ယခုေတာ့ အဲဒီ ေၾကးစင္ေတာင္၊ စံပယ္ေတာင္တို႔ကလည္း ေတာင္ျပား ေတာင္ခ်ိဳင့္ႀကီးေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ယခင္က မံုရြာဖက္ကမ္းက ၾကည့္ရင္ ထန္းေတာႀကီးေတြက ျမစ္ကမ္းအနီးမွာ အနားသတ္ၿပီး မိႈင္းျပာ ညိဳေမွာင္ေနတဲ့ စံပယ္ေတာင္၊ ေၾကးနီေတာင္တို႔က ယခင္ ဒီေဒသတေၾကာမွာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ စိမ္းလမ္းစိုေျပမႈ အင္အားျပရာ ေဒသေကာင္းတခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ပထမဦးဆံုး အရိပ္အာဝါသအားလံုး၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေလထု၊ ေရထု၊ ေျမထု အားလံုး ေဂဟ စနစ္ပ်က္သုန္းသြားတဲ့ အေၾကာင္းက စက္ယႏၱရားႀကီးေတြရဲ႕ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္၊ မဆင္မျခင္ တာဝန္ရွိသူတို႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တို႔နဲ႔ နိစၥဓူဝ ဒုတၲာေျမသားကို ဆာလဖ်ဴရစ္ အက္ဆစ္ရည္ ဂါလံေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေဖ်ာ္ထုတ္ရယူခဲ့ၿပီး အညစ္အေၾကးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အက္ဆစ္ေရေတြက ဒီပတ္ဝန္းက်င္ေဒသက ေျမတေၾကာမွာ ေအာင္းဝင္သြားတယ္။ ယမား ေရစီးေၾကာင္းေတြက ျဖစ္ေစ၊ ခ်င္းတြင္းျမစ္ အတြင္းကို အညစ္အေၾကး ေရေတြအျဖစ္ ေရာက္ရွိသြားတယ္။ မူလကတည္းက ခ်င္းတြင္း ျမစ္ေၾကာတေလွ်ာက္ ေပ်ာ္ဝင္လာတဲ့ ျပဒါးနဲ႔ ဆိုင္ယာႏိုက္ အဆိပ္သင့္ေရေတြထဲမွာ ထပ္ဆင့္ၿပီး စံပယ္ေတာင္၊ ေၾကးနီေတာင္ဖက္က အက္ဆစ္ေရေတြ ေပ်ာ္ဝင္ပါလာျပန္ေတာ့ ခ်င္းတြင္းေရခ်ိဳ၊ ေရသန္႔ဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ေဒသခံ လူထုအတြက္ အက်ိဳးမျဖစ္ေစေတာ့ဘဲ လူေတြကို အႏၱရာယ္ႀကီးမားစြာ အျဖစ္ဆံုး ဖန္တီးေပးသလို ျဖစ္သြားတယ္။

အခုလက္ရွိ ျပႆနာေတြက ေၾကးစင္ေတာင္၊ စံပယ္ေတာင္တို႔ထက္ အရြယ္အစားႀကီးမားတဲ့ လက္ပံေတာင္း ေတာင္ႀကီး ကမာၻေလာကႀကီးထဲက လံုးဝ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရေတာ့မွာမို႔ ေဒသခံတို႔ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ တေျမ့ေျမ့ ေလာင္ကြ်မ္းၿပီး ခံစားေနၾကရတယ္။ အခုေတာ့ ဝမ္ေပါင္က ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ဆိုၿပီး အသံေကာင္းဟစ္ ေျပာဆိုလာခဲ့တယ္။ မံုရြာသားျဖစ္တဲ့ စာေရးသူက ေၾကးနီစီမံကိန္းေဒသအတြင္းက ျပည္သူအမ်ားစုအတြက္ ဘယ္လိုေဆာင္ရြက္ေပးၿပီး ေဒသအတြက္ ဘယ္လို လူေနမႈ ျမင့္မားတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ ေပးေနတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥမွာ လက္ေတြ႕ခံစားေနရသူေတြရဲ႕အေျပာနဲ႔ ေၾကျငာခ်က္ေတြက ကြာျခား လြန္းေနေတာ့ ေမးစရာေမးခြန္းေတြ အေတြးေပၚလာခဲ့မိတယ္။

ဒီအထဲမွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္၊ ဥပေဒေရးရာ ေကာ္မတီဥကၠ႒ျဖစ္ တာဝန္ေပးအပ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားကိုပါ ထည့္သြင္းကိုးကား ေရးသားထားျပန္ေတာ့ ဒီေနရာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာဆိုခဲ့တာက ေဒသလည္းဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိမည့္ လုပ္ငန္းဆိုလွ်င္ ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေဆာင္ရြက္သင့္ေၾကာင္း ခြ်င္းခ်က္စကားနဲ႔ ေျပာဆိုခဲ့တာျဖစ္တယ္။

အဲဒီလိုေျပာခဲ့တဲ့ သူ႔စကားထဲမွာ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ မရွိရင္ လံုးဝမလုပ္ပါနဲ႔လို႔ ဆိုလိုတာကိုလည္း ေဒသခံျပည္သူေတြ နားလည္ထားၿပီးျဖစ္ေတာ့ လိုရာဆြဲၿပီး ျမန္မာျပည္သူေတြ နေဝတိမ္ေတာင္ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေအာင္ ဝမ္ေပါင္နဲ႔ ဦးပိုင္တို႔ဘက္က လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီလို႔ ၿငီးတြားေနမိတယ္။

က်ေနာ္တို႔က မံုရြာသားေတြဆိုေတာ့ မံုရြာေဒသအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ တျခားေသာ ျမန္မာျပည္သားေတြထက္ ေဒသအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းကိုလည္း ပိုမိုသိတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တိုင္းျပည္နဲ႔ ေဒသခံေတြအတြက္ ကမၻာတည္သေရြ႕ ေကာင္းမလား (တသက္လံုး ေကာင္းမလား) ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို က်ေနာ္တို႔က တျခားလူေတြထက္ပိုၿပီး ေတြးခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရင္မေအးလည္း ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုရင္ တိုင္းျပည္အက်ိဳးရွိဖို႔ မေျပာနဲ႔၊ ေဒသႀကီးတခုလံုးနဲ႔ ေဒသခံ သက္ရွိသက္မဲ့ သဘာဝပတ္ဝန္း က်င္ေလာကႀကီးပါ ထာဝစဥ္ တိမ္ျမႇဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ကမာၻေလာကႀကီးထဲက လက္ပံေတာင္းေတာင္၊ ေၾကးနီေတာင္နဲ႔ စံပယ္ေတာင္တို႔ကို လံုးဝ (လံုးဝ) ထုတ္ပယ္ပစ္လိုက္မဲ့ စီမံကိန္းႀကီး တရပ္ျဖစ္ေနတာမို႔ ေဒသခံေတြက ခံစားနာက်ည္းမႈ အျပည့္နဲ႔ ဆက္လက္ ဟန္႔တားကန္႔ကြက္ေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။

ဒီေနရာမွာ မံုရြာခ႐ိုင္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ အေနာက္ဖက္ကမ္းက လက္ပံေတာင္းေတာင္ေဒသ ကြက္ကြက္ကေလးသာ ထိခိုက္နစ္နာ ဆံုး႐ံႈးသြားမွာ မဟုတ္ဘဲ ခ်င္းတြင္းျမစ္တဝွမ္းလံုး (အထက္ခ်င္းတြင္း၊ ေအာက္ခ်င္းတြင္း ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား အပါအဝင္) ခ်င္းျပည္နယ္၊ မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး ေျမာက္ဖ်ားေယာေဒသ အားလံုးပါ ထိခိုက္နစ္နာဆံုး႐ံႈးသြားမွာ ျဖစ္တယ္။ မီဒီယာထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဦးပိုင္နဲ႔ ဝမ္ေပါင္တို႔ရဲ႕ ႏွစ္သိမ့္လွည့္စားတဲ့ စကားနဲ႔ေရးသားထားတဲ့ ပ်ားရည္နဲ႔ ဝမ္းခ်တဲ့စကားေတြဟာ တကယ္ေတာ့ မမွန္ကန္ဘဲ ေရရွည္ေတြးမထားတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိတယ္။

သူတို႔ဆိုခ်င္တာက တခ်ိဳ႕ေသာေဒသခံေတြကို သူတို႔ေပးလိုတဲ့ ေငြေၾကးအတိုင္း ေပးေခ်ခဲ့ၿပီး ေဒသေပါက္ေစ်းနဲ႔ ေျမယာနဲ႔ထန္းပင္ အပါအဝင္ အပင္ႀကီးေတြရဲ႕ ပ်က္စီးမႈေတြကို အေၾကအလည္ ေပးေခ်ခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း အေဝးေန ျမန္မာျပည္သူေတြ သိရွိထားဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ အဲဒီေဒသမွာ ေသာက္သံုးေရေတြကလည္း အက္စစ္ အဆိပ္သင့္ေရေတြ ျဖစ္သြားေတာ့ ဒီေရေတြကို ေသာက္ေနၾကရၿပီး တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာဆို ေရတြင္းေရကန္ေတြလည္း ေရမထြက္ေတာ့။ ေဒသခံျပည္သူေတြ ႐ႈ႐ိႈက္သည့္ ေလ၊ ေသာက္သံုးသည့္ေရေတြအားလံုး အက္စစ္ေတြ ပ်ံ႕ေႏွာပါဝင္ေနေတာ့ အဆိပ္ေကြ်း သတ္ေနသလိုေတာင္ အျဖစ္ဆိုးေတြ ႀကံဳေတြ႕ေစတာ ျမန္မာျပည္သူေတြ နက္နက္နဲနဲ ျမင္ေစခ်င္တယ္။ ဒီေျမဒီေဒသ ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ သဘာဝသစ္ပင္ေတြလည္း မရွင္သန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ သဘာဝ ေက်းငွက္ တိရိစၦာန္ေတြလည္း ေျပာင္းေရႊ႕ကုန္ၾကၿပီး ေနာင္တခ်ိန္မွာ တျဖည္းျဖည္း က်န္းမာေရး အေျခအေန ယုတ္ေလွ်ာ့လာတာေၾကာင့္ ေဒသခံေတြလည္း တျခားတေနရာဆီ ေျပာင္းေရႊ႕ ၾကေတာ့မယ္။ ေနာင္ခါကာလ ဒီေဒသမွာ အထူးသျဖင့္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ဝွမ္း အလယ္ပိုင္း၊ ေၾကးနီစီမံကိန္း ကပ္ဆိုးႀကီးေၾကာင့္ ေဒသခံျပည္သူေတြရွိမွ ရွိပါဦးမလား။ သက္တမ္းေစ့ ေနႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ လံုးဝခက္ခဲသြားၿပီ။ အခ ုမံုရြာေဒသ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းက ျမန္မာတျပည္လံုး အက်ိဳးရွိဖို႔ မဆိုထားနဲ႔ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေဒသကြက္ကြက္ကေလးက ေနထိုင္ၾကတဲ့ ျပည္သူမ်ားအတြက္ပင္ မေနသင့္ မေနထိုက္တဲ့ အဆိပ္သင့္ ေနရာျဖစ္ေနၿပီး သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ေဂဟစနစ္လည္း ပ်က္စီးသြားခဲ့ၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ စကားကို အေၾကာင္းျပၿပီး အခြ်န္နဲ႔မကာ ေဒသတခုလံုးကို အက္စစ္အဆိပ္ေရေတြ တိုက္ေကြ်းေနတယ္လို႔သာ ထင္ျမင္ယူဆမိတယ္။

ဦးပိုင္ကုမၸဏီနဲ႔ ဝမ္ေပါင္ကုမၸဏီဟာ စပယ္ေတာင္နဲ႔ ေၾကးစင္ေတာင္ကေန ေၾကးနီထုတ္လုပ္ခဲ့ၿပီး ေဂဟစနစ္လည္း လံုးဝပ်က္စီးသြားခဲ့ၿပီး ျဖစ္တယ္။ ဒီထက္ ပိုမိုႀကီးမားက်ယ္ဝန္းတဲ့ လက္ပံေတာင္းေတာင္ကေတာ့ လူေနေဒသ ေက်းရြာမ်ားနဲ႔လည္း တဆက္တစပ္တည္း ရွိေနျခင္းနဲ႔ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ ဖိုဝင္းေတာင္နဲ႔လည္း တေၾကာတည္း ရွိေနတယ္။

အခုကတည္းက စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေျမစာေတြ ပံုခ်င္ရာပံု၊ စြန္႔ပစ္ေနၾကတာေၾကာင့္ တယ္ပင္ခံရြာ (စီမံခ်က္နယ္ ေျမကင္းလြတ္ေဒသ) အနီးအထိ ေျမစာေတြပံုထားေၾကာင္း သိရွိရတယ္။ လယ္တီ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး သီတင္းသံုးခဲ့ရာ ေအးၿငိမ္းသာယာလွတဲ့ ေက်ာင္းသခၤမ္း ဓမၼရိပ္သာနဲ႔ ေစတီကိုလည္း ယခုအခါ ေနရာေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့ၿပီ။ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ ဝမ္ေပါင္၊ ဦးပိုင္တို႔က ေက်ာင္းအသစ္၊ ေနရာအသစ္ေတြခင္းၿပီး အေဆာက္အအံု ႐ုပ္ဝတၳဳ အသစ္ေတြ ဖန္တီးေပးႏိုင္ျခင္းကို ေဒသရဲ႕ တိုးတက္ရာအျဖစ္ စီစဥ္ေပးႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆထားၾကပံုရၿပီး မီဒီယာကေန ပ်ားရည္နဲ႔ ဝမ္းခ်လိုက္တာပါပဲ။

မံုရြာေဒသခံ အသက္အရြယ္ ဂုဏ္သိကၡာႀကီးမားၿပီး ပညာဂုဏ္ရည္ျမင့္မားတဲ့ ပညာရွင္ေတြ အျမင္က မံုရြာၿမိဳ႕ႀကီး အပါအဝင္၊ ေဒသတေၾကာက သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ေဂဟစနစ္အားလံုးကို ေလ့လာသံုးသပ္ၿပီး ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္း၊ အေရးကိစၥ (အထူးသျဖင့္) ပထမဦးဆံုး မံုရြာေဒသရဲ႕ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ လံုးဝပ်က္သုန္းျခင္း၊ မံုရြာၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ အေနာက္ဖက္က အထင္ကရ ေတာင္ႀကီးသံုးလံုး ကမာၻေလာကအတြင္းက လံုးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္း၊ ေရခ်ိဳျမစ္ ခ်င္းတြင္း ေရၾကည္ေရသန္႔ကေန အဆိပ္သင့္ အက္စစ္ေရ၊ ေရညံ့၊ ေရဆိုးေတြအျဖစ္ သံုးစြဲ ေသာက္သံုးမရ ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနတို႔ ေပၚေပါက္ေတာ့မယ္လို႔ ျမင္ၾကပါတယ္။ ဒါသာမက အက္စစ္ေျမအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ေဒသမွာ စားသံုးသစ္ပင္ သီးႏွံအားလံုး စိုက္ပ်ိဳးရန္ ခက္ခဲသြားတဲ့ အေနအထားသို႔ ေျပာင္းလဲသြားျခင္း၊ ခ်င္းတြင္းျမစ္အတြင္း က်က္စားသည့္ ေရေနသတၲဝါမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးသြားျခင္း၊ အမ်ိဳးအမည္မသိ ေဝဒနာမ်ား၊ အက္စစ္သင့္ေရ၊ အက္စစ္သင့္ေလ၊ အက္စစ္သင့္ေျမတြင္ ေရရွည္ေနထိုင္၍ မရေတာ့သည့္ဘဝ အေျခအေနမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားျခင္းတို႔အား အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ဆႏၵဖြင့္ ေျပာဆိုလ်က္ ရွိၾကေသာ္လည္း မိမိတို႔လုပ္ေဆာင္လိုလွ်င္ ေနာက္သို႔မဆုတ္ ဆင္ျခင္တံုတရားကင္းမဲ့သည့္ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္တတ္သူမ်ားေၾကာင့္ မံုရြာၿမိဳ႕ႀကီး အပါအဝင္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ အားလံုး ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း (ႏွစ္ ၃၀ အတြင္း) လံုးဝ ပ်က္သုန္းၾကရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုတင္ျပတဲ့ အေၾကာင္းရပ္ေတြက အဓိပၸါယ္မဲ့စြာ ေရးသားခ်က္မ်ား မဟုတ္ဘဲ က်ေနာ္တို႔ မံုရြာေဒသမွာ လက္ရွိ အေနအထားမွာလည္း ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးခဲ့ရတဲ့ ေဂဟစနစ္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ အလွတရားေတြလံုးဝ ပ်က္သုန္းခဲ့ရၿပီ။ ေလာေလာဆယ္ ေၾကးစင္ေတာင္၊ စံပယ္ေတာင္ေတြ ေနရာမွာ ေျမျပန္႔ ေျမခ်ိဳင့္ေတြ ျဖစ္ေနၿပီး အပင္ႀကီးငယ္ေတြ လံုးဝ မေတြ႔ရေတာ့။ မူလ သဘာဝသစ္ပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းစိုခဲ့တဲ့ ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ အရပ္ဟာ ယခု ေႏြရာသီ ျပင္းထန္တဲ့ ေနပူရွိန္ေအာက္မွာ ကႏာၱရျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ။

ယခုအခါ စတင္ၿဖိဳဖ်က္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ လက္ပံေတာင္းေတာင္ေဒသက ဆားလင္းႀကီး၊ ပခုကၠဴ၊ ယင္းမာပင္၊ ပုလဲ၊ ဂန္႔ေဂါ၊ ေယာေဒသနဲ႔ ခ်င္းျပည္နယ္သြားတဲ့ ကားလမ္းႏွစ္သြယ္နဲ႔ အနီးဆံုး ခ်င္းတြင္းျမစ္နဲ႔ တမိုင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့သာ ေဝးၿပီး မိုးကာလ ေရဝင္ေဒသေတြ ျဖစ္တယ္။ ေစာေစာကတင္ျပခဲ့သလို အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ဒုတၳာေျမ (ေၾကးနီ ပါဝင္သည့္ေျမ) ကို အက္စစ္ရည္နဲ႔တေန႔ အက္စစ္ဂါလံ ေထာင္ခ်ီသံုးခဲ့ရင္ တလအတြင္း အက္စစ္ဂါလံ ေသာင္းခ်ီသြားမယ္။ တႏွစ္မွာ အက္စစ္ဂါလံေပါင္း သိန္းခ်ီသြားၿပီ ျဖစ္တယ္။ တႏွစ္အတြင္း အက္စစ္ဂါလံ သိန္းခ်ီသြားရင္ ဆယ္ႏွစ္မွာ ဂါလံေပါင္း မည္မွ်ဆိုတာ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ပင္ တြက္ခ်က္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေဒသမွာ အက္စစ္ေျမ၊ အက္စစ္ေရ၊ အက္စစ္ပ်ံ႕ေႏွာတဲ့ ေလေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲမသြားရင္ ဘယ္ေဒသက ေျပာင္းလဲသြားမွာလဲ။

အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းကပုဂၢိဳလ္ေတြ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ အဆိပ္အႏၱရာယ္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ဝန္းၿခံအတြင္းက ေနအိမ္တလံုးမွာ ဘယ္သူသြားၿပီး ေနႏိုင္မလဲ။ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ လူသားပီပီ ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ။ စကၠဴေငြသားကို သိန္းေထာင္ခ်ီေပးၿပီး လူသားတေယာက္ကို ေနခိုင္းၾကည့္ပါ။ သူ႔အသက္ရွင္သန္ေရးက အဓိကလား၊ စကၠဴေငြသားနဲ႔ ျပင္ပ ပသာဒက အဓိကလားအေျဖက ရွင္းလင္း သိသာလွပါတယ္။

အခုေတာ့ ဝမ္ေပါင္ကုမၸဏီရဲ႕ေၾကညာခ်က္က ေဒသႀကီးေကာင္းမြန္ေအာင္ လမ္းပန္းလွ်ပ္စစ္ အေဆာက္အဦး၊ စာသင္ေက်ာင္း၊ တိုက္နယ္ေဆး႐ံုေတြ တည္ေထာင္ေပးျခင္းကိုပဲ ေဒသခံေတြအတြက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနေၾကာင္း ဆိုခဲ့တယ္။ မံုရြာၿမိဳ႕ႀကီးနဲ႔ ေဒသခံ ျပည္သူေတြက ဒီတည္ေဆာက္ေပးထားတဲ့ ကႏၱာရထဲက အေဆာက္အဦးေတြနဲ႔ မံုရြာေဒသရဲ႕ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္အလွထဲက ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ စပယ္ေတာင္၊ ေၾကးစင္ေတာင္နဲ႔ လံုးဝေပ်ာက္ ကြယ္သြားေတာ့မယ့္ လက္ပံေတာင္းေတာင္၊ အက္စစ္ အဆိပ္သင့္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ေရ၊ အဆိပ္သင့္ေဒသေျမ၊ ယခင္က ရာသီဥတုထိန္းသိမ္းတဲ့ ေရေျမေတာေတာင္ သစ္ပင္ႀကီးေတြနဲ႕ တန္ဖိုးတြက္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ခ်ိန္စက္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာ့မူရင္းေဒသ၊ ျမန္မာျပည္ခ်င္းတြင္း ျမစ္ဝွမ္း အလယ္ပိုင္းေဒသႀကီး ပ်က္သုန္းသြားမည့္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုး႐ံႈးမႈက မ်ားလြန္ေနေတာ့ ဝမ္ေပါင္၊ ဦးပိုင္တို႔ရဲ႕ ႏွစ္သိမ့္မႈကို လံုးဝ (လံုးဝ) ကန္႔ကြက္ ပယ္ခ်သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပင္ ဝါဒျဖန္႔ေစ၊ နာၾကည္းရြံ႕မုန္းမႈေတြကေတာ့ မံုရြာ ေဒသခံတို႔ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အစဥ္အၿမဲရွိေနမွာျဖစ္တယ္။

(စာေရးဆရာ ေဒါက္တာ ေက်ာ္သန္းထြန္းသည္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ ကန္တုန္ ေဆးတကၠသိုလ္မွ ဘြဲ႕ရရွိခဲ့ၿပီး တိုင္းရင္းေဆး သိပၸံ သုေတသန ဌာနတြင္ သုေတသနမႉး တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ အမ်ိဳးသား စာေပဆု၊ ပခုကၠဴ ဦးအုံးေဖ စာေပဆုမ်ားလည္း ရရွိခဲ့သည္။)
http://burma.irrawaddy.org/opinion/viewpoint/2014/12/30/69197.html