ဂ်ာမနီဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အိန္ဂ်လာမာကယ္ ဖုန္းေျပာတာကို ခိုးနားေထာင္၊ သူ႔မဟာမိတ္ ဥေရာပ ႏိုင္ငံေတြက ေခါင္းေဆာင္ ေတြ ဖုန္းေျပာတာ ခိုးနားေထာင္နဲ႔ အေမရိကန္ကို သူ႔မဟာမိတ္ေတြက ေအာ့ႏွလံုးနာလာ ၾကပါတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရး သမိုင္းမွာေတာ့ ကမၻာေက်ာ္ ေဖာ္ေကာင္လုပ္တဲ့ ပြဲႀကီးတပြဲပါပဲ။ သူ႔အေျခအေန မဟန္မွန္းသိတာနဲ႔ စႏိုဒင္ဟာ ေဟာင္ေကာင္ကေန ေမာ္စကိုကို ေရာက္သြားတာပါ။
တ႐ုတ္က အေမရိကန္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို မႀကိဳက္ေပမယ့္ အေမရိကန္နဲ႔ ရန္မမ်ားခ်င္၊ စီးပြားေရး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ စႏိုဒင္ကို ခိုလံႈခြင့္ မေပးခဲ့ပါဘူး။ ႐ုရွားမွာလည္း ယာယီသာ ဆိုေပမယ့္ အခုအခ်ိန္ထိ ေမာ္စကိုမွာ ခိုလံႈခြင့္ေပး ထားတယ္။ ယူကရိန္း ျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရုရွားနဲ႔ အေမရိကန္ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ဆံုမႈေတြ ျဖစ္လာတဲ့ အခါ စႏိုဒင္ဟာ ေမာ္စကိုမွာ ၾကာမယ့္ အေျခအေနပါပဲ။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုတာ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမဆို အစိုးရ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔နဲ႔ တိုင္းျပည္ လံုၿခံဳေရး အတြက္ ထားရွိရတဲ့ ယႏၲရားတခုပါပဲ။ ျပည္တြင္းမွာ ေထာက္လွမ္းရ သလို ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားက မိမိႏိုင္ငံ အေပၚ ထားရွိတဲ့ သေဘာထားကိုသိရွိဖို႔လည္း ျပည္ပေထာက္လွမ္းေရး ထားရွိရတယ္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာလည္း ၁၉၆၂ ခုႏွစ္က စၿပီး စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အားေကာင္းလာတယ္။ မဆလေခတ္၊ နအဖ ေခတ္ေတြမွာ စစ္ေထာက္ လွမ္းေရးဟာ ဩဇာ ႀကီးမား ပါတယ္။
စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ဟာ သူတို႔ အာဏာ တည္ၿမဲေရး၊ ျပည္သူကို ဖိႏွိပ္ေရး အတြက္ အားအကိုးဆံုးက စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သရဲေမြးသလို ျဖစ္လာပါတယ္။ ေမြးထားတဲ့ သရဲကို မေကြ်း ႏိုင္တာ ေၾကာင့္ ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ သရဲက ကိုယ့္ကို ျပန္စားတယ္လို႔ လူႀကီးေတြ ခိုင္းႏိႈင္း ၾကတာကို ၾကားဖူးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေကြ်းလည္း မေကြ်းႏိုင္၊ သရဲကိုလည္း မႏိုင္တဲ့အခါ ေနာက္ဆံုး ေမြးထားတဲ့ သရဲက သခင္ကို ျပန္စားလာတယ္။
ဒီလိုပဲ သရဲလို ကိုယ့္သခင္ကို ျပန္ေစာင္လာတဲ့ အခါ ရွင္းပစ္ရတဲ့ သမိုင္းဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္အစိုးရေခတ္ မွာ ၂ ႀကိမ္ ေတာင္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ပထမအႀကိမ္က ဗိုလ္ေနဝင္း လက္ထက္ မဆလေခတ္ ေထာက္လွမ္း ေရးမႉး ဗိုလ္တင္ဦးကို ရွင္းလင္းတာပါပဲ။ ဗိုလ္တင္ဦး ေျခရာတိုင္းတာကို သိတဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းဟာ ဗိုလ္စန္းယုနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ေထာက္လွမ္းေရး ကြန္ရက္ႀကီး တခုလံုးကို ၿဖိဳခ်ေတာ့တာပဲ။ အေၾကာင္းျပခ်က္က အာဇာနည္ကုန္းမွာ ေတာင္ကိုရီးယားသမၼတ ခ်န္ဒူးဝမ္နဲ႔ အဖြဲ႔ကို ေျမာက္ကိုရီးယား ေအးဂ်င့္ေတြက လုပ္ႀကံတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စတာပါပဲ။
အမွန္က ဗိုလ္တင္ဦးက အစၥေရးက အူဇီစက္ ေသနတ္ေတြ မွာယူတာကို ဗိုလ္စန္းယုက ဗိုလ္ေနဝင္းထံ တိုင္တယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းက သူ႔ကို အႏၲရာယ္ ျပဳလာမွာ စိုးရိမ္ၿပီး ေထာက္လွမ္းေရး ကြန္ရက္ႀကီး တခုလံုးကို ၿဖိဳခ်ပစ္လိုက္ၿပီး လူအေျပာင္းအလဲ လုပ္ခဲ့တာပါပဲ။
ဒုတိယအႀကိမ္ ေထာက္လွမ္းေရးကို ၿဖိဳခ်တာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ လက္ထက္မွာပါ။ ဩဇာ ႀကီးသထက္ ႀကီးလာတဲ့ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔နဲ႔ သူ႔ေနာက္ပါေတြကို အားလံုးဖမ္းၿပီး ေထာင္ထဲထည့္ ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ ေဘးက စစ္ဘက္ လက္ေထာက္ အျဖစ္ ရွိေနတဲ့ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ဝင္း ဆိုတဲ့ လူတေယာက္ပဲ လြတ္ခဲ့တာပါ။
စာအုပ္ေတြ စိစစ္ေရးမတင္ဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးသားထုတ္ေဝခြင့္ ရလာတဲ့အခါမွာ ယခင္က ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ေပါက္ၾကားမႈနဲ႔ ေထာင္ တသက္တကြ်န္း အထိ ခ်မွတ္ခံရႏိုင္တဲ့ စာအုပ္ေတြလည္း ထြက္ေပၚလာ ပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ မိုးေဇညိမ္းေရးတဲ့ “ဘာလဲဟဲ့ စြမ္းအားရွင္ႏွင့္ အျခားစာစုမ်ား” ဆိုတဲ့ စာအုပ္လည္း ပါႏိုင္ပါ တယ္။
စြမ္းအားရွင္ ဆိုတဲ့နာမည္ ပါလာကတည္းက စိတ္ ဝင္စားမိပါတယ္။ ဖတ္ခ်င္စိတ္လည္း ျဖစ္မိတယ္။ စြမ္းအားရွင္ ဆိုတာ ၈၈ ခုႏွစ္က အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရေခတ္မွာ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ႀကံ့ခိုင္ေရး အဖြဲ႔က ေမြးထုတ္ထားတဲ့ လူမိုက္၊ လူရမ္းကား အဖြဲ႔ တဖြဲ႔ပါပဲ။ လူရမ္းကားအဖြဲ႔ ဆိုတာကိုေတာ့ ႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ ဝန္ခံရလိမ့္မယ္။
ယခင္က စြမ္းအားရွင္ဆိုတာ ေတြ႔ၾက၊ ႀကံဳၾက ရေပမယ့္ စြမ္းအားရွင္ ဘယ္လိုဖြဲ႔တယ္ဆိုတာေတာ့ ဂဃနဏ မသိၾက ပါဘူး။ အခုေတာ့ မိုးေဇညိမ္းက ရန္ကုန္တိုင္းမွာ ရွိတဲ့ စြမ္းအားရွင္ေတြရဲ႕ နာမည္၊ လိပ္စာ စတာ ေတြကို ေဖာ္ျပလိုက္ ကတည္းက ၾကက္သီးလည္း ထသြားမိတယ္။ အေထာက္အထား ခိုင္ခိုင္လံုလံုနဲ႔ ေဖာ္ျပႏိုင္တဲ့ မိုးေဇညိမ္းကို အထင္ႀကီးမိ သလို သူ႔အတြက္ စိုးရိမ္စိတ္ေတြလည္း ေပၚလာမိတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ သူဟာ ဘယ္လိုလူလဲ။ ႀကံ့ခိုင္ေရး ထဲမွာေရာ၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး မွာေရာ၊ စရဖ အဖြဲ႔ထဲမွာေရာ ထဲထဲဝင္ဝင္ သိႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သူ႔ကိုလည္း ခပ္ရြံ႕ရြံ႕ ျဖစ္သြားမိပါတယ္။
စြမ္းအားရွင္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မိုးေဇညိမ္းက ဘယ္လို ေရးထားသလဲဆိုရင္ “၂၀ဝ၇ ခုႏွစ္ သံဃာ့ အေရးအခင္း ကာလ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပည္သူေတြ အၾကားမွာ မသတီစရာ အေၾကာင္းအရာတခု ပ်ံ႕ႏွံ႔လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ စြမ္းအားရွင္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးပါပဲ။ သံဃာ့အေရး အခင္းကာလမွာ သံဃာေတာ္နဲ႔ ျပည္သူေတြကို အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းခဲ့ ၾကတဲ့ စစ္တပ္ေတြ၊ ရဲေတြနဲ႔ တတန္းတည္းထားၿပီး စြမ္းအားရွင္ဆိုတဲ့ လူေတြကိုလည္း မုန္းတီးခဲ့ၾက ပါတယ္။ စြမ္းအားရွင္ ဆိုတဲ့ လူေတြဟာ ဖိႏွိပ္မႈ ယႏၲရားထဲက ေခြးသြားစိပ္ေလး တခုမို႔ အသားထဲက ေလာက္ထြက္တဲ့ လူေတြ လို႔ ျပည္သူေတြက သတ္မွတ္ခဲ့ ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြက အိုင္ဒီယာ အသစ္တခုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟစ္တလာရဲ႕ ရွပ္ညိဳတပ္ ေတြလို၊ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ေဒါက္တိုင္လက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္း အျဖစ္နဲ႔ စြမ္းအားရွင္ေတြကို စုဖြဲ႔ထားခဲ့တာပါ။ လက္ေတြ႔မွာ စြမ္းအားရွင္ေတြကို စတင္ၿပီး ေအာင္ျမင္စြာ အသံုးျပဳႏိုင္ခဲ့တာက နာမည္ေက်ာ္ ဒီပဲယင္း အၾကမ္းဖက္မႈ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀ဝ၃ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၃၀ ရက္ေန႔က ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕၊ ရြာသစ္ရြာ အနီးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ပါတီဝင္ ေတြရဲ႕ ယာဥ္တန္းကို အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ရာမွာ အစိုးရနဲ႔ ႀကံ့ခိုင္ေရးတို႔ရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္ လူမိုက္ေတြကို အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သတင္းထုတ္ ျပန္တဲ့ အခါမွေတာ့ NLD ကို မလိုလားတဲ့ လူစုလူေဝးလို႔ သံုးႏႈန္းခဲ့ပါတယ္။ အတိုက္အခံ ေတြကို ႏွိပ္ကြပ္တဲ့ အခါ နအဖ အတြက္ ဒီလိုလူမိုက္ေတြဟာ အင္မတန္ အသံုးတည့္ေၾကာင္း ဒီပဲယင္း အေရး အခင္းမွာ သိရွိသြား ပါတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းဟာ စြမ္းအားရွင္ေတြရဲ႕ ပြဲဦးထြက္ပါပဲ” လို႔ စာအုပ္ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာ ၁၀ မွာ မိုးေဇညိမ္းက စြမ္းအားရွင္ေတြ အေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။
“စြမ္းအားရွင္” ဆိုတဲ့ စကားလံုး စတင္အသံုးျပဳ လာတဲ့ တရားဝင္ အသံုး အႏႈန္းကိုလည္း သူက ဒီလိုေရးထားပါတယ္။
“စြမ္းအားရွင္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို အစိုးရက တရားဝင္ ေဖာ္ထုတ္ စတင္အသံုးျပဳခဲ့တာ ကေတာ့ ၂၀ဝ၆ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ နအဖ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ (၇/၂၀ဝ၆) မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲမွာ စြမ္းအားရွင္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မီးသတ္၊ ၾကက္ေျခနီ၊ ရ.ယ.က စသျဖင့္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ လစာရိကၡာ တျပားတခ်ပ္မွ မယူဘဲနဲ႔ သီးျခား ေစတနာအေလ်ာက္ ကူညီေပးတဲ့ စြမ္းအားမ်ား ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဒီပုဂၢိဳလ္မ်ားကို စြမ္းအားရွင္လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္က စာလံုးေရြးခ်ယ္ သတ္မွတ္ၿပီးေတာ့ ဂုဏ္ျပဳ ေခၚေဝၚျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ (၃၊ ၁၁၊ ၂၀ဝ၆ ရက္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာ၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၃) လို႔ ရဲခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ခင္ရီက ေျပာခဲ့ပါတယ္” လို႔ ေရးထားတယ္။
အဲဒီကစၿပီး စြမ္းအားရွင္ေတြရဲ႕ နာမည္ေတြ၊ ေနရပ္ လိပ္စာေတြ၊ တာဝန္ေတြ၊ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ ေတြက အစ အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပထားတယ္။ စာေရး သူဟာ ဒီစြမ္းအားရွင္ေတြကို ႏိႈက္ႏိႈက္ခြ်တ္ခြ်တ္ သိရွိ ေရးသားခဲ့တယ္။
ဒီစာအုပ္မွာ “ဘာလဲဟဲ့ စြမ္းအားရွင္၊ တပ္အင္အား ျပဳန္းတီးမႈႏွင့္ ယေန႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၊ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္း မ်ား၊ သတင္းေပးမ်ားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း၊ ဘာလဲဟဲ့ စရဖ၊ တခါတုန္းက အမွတ္တရမ်ား (၁)၊ တခါတုန္းက အမွတ္တရမ်ား (၂)၊ တခါတုန္းက အမွတ္တရမ်ား (၃)” ဆိုၿပီး ေဆာင္းပါး ၇ ပုဒ္ကို ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာအုပ္ပါပဲ။
မိုးေဇညိမ္းဟာ တပ္မေတာ္က အရာရွိ တေယာက္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ထဲထဲဝင္ဝင္ သိရွိတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးကလည္း ျဖစ္ႏိုင္သလို စရဖ ကလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ စာေရးသူဟာ အပင္ပန္းခံၿပီး ႏိႈက္ႏိႈက္ခြ်တ္ခြ်တ္ စံုစမ္း ေရးသားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ စြမ္းအားရွင္ အေၾကာင္း ေရးထားသလို တပ္အင္အား ျပဳန္းတီးမႈႏွင့္ ယေန႔ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ကင္းကြာ သထက္ ကင္းကြာၿပီး တပ္ေျပးေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာတယ္၊ ေခတ္မီ တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္ ဆိုရင္းနဲ႔ ေခတ္မမီဘဲ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ က်ဆင္းလာတဲ့ တပ္မေတာ္ ျဖစ္လာတဲ့ အေၾကာင္း ေရးထား ပါတယ္။
အဲဒီမွာ စစ္တပ္က ထြက္ေျပးတဲ့ တပ္မႉး၊ တပ္သားေတြက အစ ထြက္ေျပးရင္း ပါသြားတဲ့ လက္နက္ အမ်ိဳးအစားေတြ က အစ ေရးထားပါတယ္။ စစ္တပ္က ထြက္ေျပးတဲ့ တပ္ေျပးေပါင္းဟာ ၂၀ဝ၅ ခုႏွစ္က ၁၃၀၅၀ ဦး ရွိၿပီး ၂၀ဝ၆ ခုႏွစ္မွာ ေမလနဲ႔ ဩဂုတ္လ ၂ လအတြင္း တပ္ေျပး ၉၄၉၇ ဦး ရွိခဲ့တယ္။ ၂၀ဝ၈ ခုႏွစ္ ဒုတိယ ၄ လပတ္အတြင္း တပ္ေျပး ၅၀ဝ၀ ဦး ရွိတယ္လို႔ ေရးထားပါတယ္။
မိုးေဇညိမ္းက “စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ တပ္မေတာ္ကို လက္ကိုင္တုတ္ အျဖစ္ အသံုးခ်ခဲ့ တာေၾကာင့္ လူထုနဲ႔ ကင္းကြာခဲ့ရ သလို ကေလးစစ္သားေတြ မ်ားျပားလာတဲ့ ျပႆနာ၊ စြမ္းရည္ မျပည့္တဲ့ တပ္သားေတြ မ်ားျပားလာတဲ့ ျပႆနာ အစရွိတဲ့ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ိဳး ေတြလည္း ျဖစ္ေပၚလာတယ္” လို႔ ေကာက္ ခ်က္ခ်ထားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး တျဖစ္လဲ စရဖ အေၾကာင္း ေရးထားသလို စရဖ ထဲက သတင္းေပးေတြ အေၾကာင္း ေရးထားတာ လည္း ဖတ္ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မိုးေဇညိမ္းရဲ႕ “ဘာလဲဟဲ့ စြမ္းအားရွင္” စာအုပ္ဟာ စရဖ အေၾကာင္း၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အေၾကာင္း၊ စြမ္းအားရွင္ အေၾကာင္း ႏိႈက္ႏိႈက္ခြ်တ္ခြ်တ္ ေရးသားထား တာေၾကာင့္ သိသင့္၊ ဖတ္ သင့္တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုလို အခ်ိန္မွာ ထြက္လာတာ ျဖစ္လို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။
ယခင္ စစ္အစိုးရ ေခတ္မွာ ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေတာ္လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ေပါက္ၾကား မႈနဲ႔ ေထာင္တသက္တကြ်န္းအထိ က်ေစမယ့္ စာအုပ္ပါပဲ။ ေဖာင္းကားစား ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ မယားၿပီး မယား၊ စကားၿပီး စကားဆိုတဲ့ အသံုးႏႈန္းထည့္လိုက္ တဲ့ စာေရးဆရာ ေမာင္ေဖငယ္ေတာင္ တသက္တကြ်န္း က်ခဲ့တယ္ မဟုတ္ပါလား။ ။
စာအုပ္ အမ်ိဳး အစား – ေဆာင္းပါး ေပါင္းခ်ဳပ္
စာအုပ္အမည္ – ဘာလဲဟဲ့ စြမ္းအားရွင္ႏွင့္ အျခားစာစုမ်ား
စာေရးသူ – မိုးေဇညိမ္း
စာအုပ္တိုက္ – ညေနခင္းစာေပ
ထုတ္ေ၀သည့္ႏွစ္ – ပထမ အႀကိမ္၊ ဇြန္၊ ၂၀၁၄
အုပ္ေရ – ၅၀၀
တန္ဖိုး – ၂၀၀၀ က်ပ္
No comments :
Post a Comment