ကဗ်ာတစ္လက္

ဘာမွန္းမသိတာကို ခ်ေရးတာ . . ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး
ကဗ်ာဆိုတာ ရင္ထဲက စကားလံုးေတြကို ခ်ေရးတာပါ။
ဖြဲ႕ႏြဲ႕မႈေလးကြာသြားတာနဲ႔ . . . အတူ ..
ကဗ်ာရဲ႕လႈပ္ရွားသက္၀င္ပံုျခင္း ကြာျခားသြားတာပါပဲ။
ကဗ်ာဆရာေတာ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။
အဲဒီအထဲကမွ တာရာမင္းေ၀ကို ဖတ္ဖူးတယ္။
သေဘာၾကပါတယ္။
ထမင္းပန္းကန္ေလး ေမွာက္က်သြားတဲ့ သူဆင္းရဲသားရဲ
သရုပ္ကုိ စာကားလံုးနဲ႔ျမင္ေအာင္ေရးတက္တာကို ကဗ်ာ
လို႔ေခၚရင္လည္း .. မမွားပါဘူး။ ဒီလိုပါပဲ . .
အလင္းရွင္ကဗ်ာစေရးျဖစ္တဲ့ေန႔ေလးက လက္ဖက္ရည္
ပန္ကန္လံုးေလးထဲက ပဲျပဳတ္ေလးနဲနဲကို ပုရြတ္ဆိတ္နဲ႔အ
တူညီတူညီမွ် ခြဲေ၀စားေသာက္ခဲ့ပံုကို စေရးမိတာပါ။
အဲဒီကေန အခုလို ကဗ်ာေတြေဆာင္းပါးေတြ ၀တၳဳတုိေလး
ေတြေရးျဖစ္ၿပီး ဂ်ာနယ္တစ္ခုရဲ႕ပင္တိုင္ေဆာာင္းပါးရွင္အျဖစ္
အသံုးျပဳျခင္းကိုခံခဲ့ရပါတယ္။ မင္းတို႔ အလင္းရွင္ရဲ႕ ကဗ်ာ
စစ္စစ္ေတြကို ခပ္ေသာက္ျခင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ .. မွ၀င္သာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ .. .
အျမည္းမပါပဲ ေသာက္လို႔ေကာင္းတဲ့ .. ကဗ်ာ
အရည္အဖတ္မဟုတ္ဘဲ .. မူးရစ္ေစတဲ့ .. ကဗ်ာ။
ထမင္းတစ္နပ္ကို နပ္မွန္ေအာင္ေလ့က်င့္ရတဲ့ .. ကဗ်ာ။
မ်က္လံုးခ်စရာမရွိလို႔ ေၾကာခင္းရာမရွိတဲ့ .. . ကဗ်ာ။
သူတို႔စီးတဲ့ကားကသန္းေျခာက္ဆယ္ရဲ႕မ်က္ေရေတြျဖစ္တဲ့ .. . ကဗ်ာ။
ကဲ .. ကဲ .. စိတ္၀င္စားရင္ ၀င္ဖတ္ၾကည့္ၾကေပါ့ကြာ။
ငါ့မွာေတာ့အသဲမရွိလို႔ .. ငါ့ကဗ်ာကေတာ့ အသဲမကြဲတက္ဘူး။
သို႔ေသာ္ ..
ျပည္သူကုိခ်စ္လို႔ ေအာ္ဟစ္ငိုေၾကြးခဲ့ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကေတာ့ ငါ့အသဲပဲ။
ရုပ္ေတာ့ .. အလွဘူး။
ပိုက္ဆံေတာ့ .. မရွိဘူး။
ေအး .. ဒါေပမယ့္
ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ျပည္သူအတြက္ဆိုရင္ .. မင္းတို႔မ်ိဳးခ်စ္ေတြလိုပဲစြန္႔ရဲပါတယ္။
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ..
စက္တင္ဘာဟာ ငါ့ရဲ႕ ေထာင္ထြက္လက္မွတ္ပဲ။
█ ░ အလင္းရွင္ ░ █