အခုမွပဲ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ကိုသေဘာေပါက္သြားေတာ့တယ္

အလင္းရွင္ကို မြတ္ေဒါင္းနဲ႔ စစ္ေခြးေတြက ၀ိုင္းကိုက္တယ္။ ဒါကို
အလင္းရွင္ကဒီအကုသိုလ္ေကာင္ေတြနဲ႔ စကားမေျပာရတာေကာင္း
ပါတယ္လုိ႔ ႏွလံုးသြင္းၿပီးကိုယ္အရင္ေရးေနတဲ့ Blog မွာပဲ စာေရးတင္ေတာ့
မယ္လို႔ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီးေဖ့ဘြတ္ကို ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္ဗ်ာ။။
ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ အလင္းရွင္ www.aungminkhoung.blogspot.com မွာ
တစ္ပါးတည္း ျပင္းေခ်ာက္ေခ်ာက္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ သိတယ္မဟုတ္လား ကုသုိလ္သ
မားမ်ားဟာ ကုသိုလ္ရမယ့္ေနရာကိုသာ တမ္းတေနတက္တာေလ . .
သို႔ေသာ္လည္း အကုသိုလ္စစ္ေခြးနဲ႔ မြတ္ေဒါင္းေတြရဲ႕ comment ေတြကိုအကု
သိုလ္ပြားရလို႔ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလးမွာပဲ ေနေနရတယ္။ ဒါနဲ႔ သစ္ထူးလြင္ သတင္း
ေလးဖတ္ၿပီး ေဆာင္းပါးကေရးခ်င္လာေရာ ေရးတဲ့ေဆာင္းပါးေလးကို ေဖ့ဘြတ္
ကသူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပခ်င္တယ္ေလ ဒါနဲ႔ ေဖ့ဘြတ္ေပၚျပန္တက္ခဲ့ရတယ္။
ေျပာခ်င္တာကေတာ့ . . .
အခုျပန္ေရာက္လာေတာ့ အရင္ကထက္စာရင္ အလင္းရွင္ကို ပိုၿပီး ခ်စ္လာတာ
ေတြ႕ရတယ္။ သတိရၾကလို႔ဆိုတဲ့ comment ေတြကိုလည္းေတြ႕ရတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က ဟုတ္တယ္ဆရာေတာ္ ဘေလာ့မွာပဲေရးၿပီၤး ေဖ့ဘြတ္ကိုရွယ္လုိက္
ပါလို႔ အားေပးစကားေျပာသူေတြေလညး္ေတြႈ႕ရတယ္။ ေနာက္ အဲဒီစစ္ေခြး
ေတြကို ၀ိုင္းၿပီးတိုက္ထုတ္ၾကတာေတြကိုလည္းေတြ႕ရတယ္။
အားလံုးကိုၿခံဳငံုစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတိုင္းမွာ ရံဖန္ရံခါမွာ
မင္းသားဟာ ဒါဏ္ရအနာတရရေပးရတဲ့သေဘာကို သတိထားမိၿပီးကိုယ့္ကိုယ္
ကိုၿပံဳးေနမိတယ္။ ဒါေေပမယ့္ကိုယ့္အၿပဳံးနေဘးမွာေတာ့မင္းသမီးတစ္ေယာက္
မွာမပါဘူးေနာ္ . .
အလင္းရွင္ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးတည္း . . (ရယ္လ်က္ . . .)

အလင္းရွင္

— with ဗလီ ဆရာ.